Wiersz Płaczącej Asnyka został napisany przy użyciu strofy pięciowersowej różnowersowej, rymowanej aabba. Do jego budowy wykorzystano symetryczny dziesięciozgłoskowiec, pięciozgłoskowiec i ośmiozgłoskowiec. Strofy realizują schemat 10(5+5)/10(5+5)/5/5/8. Utwór składa się z sześciu strof. Ten skierowany do młodej dziewczyny wiersz pośrednio wyraża poczucie zaawansowanego wieku poety, który z perspektywy lat i życiowego doświadczenia z ironią odnosi się do błahych problemów i wybujałej uczuciowości adresatki utworu, reagującej z przesadą na drobne uciążliwości swojego skądinąd zapewne beztroskiego życia. Poeta zresztą wie, że opisywana dziewczyna prędko zapomni o problemach. Wiersz kończy się przestrogą, że powinna ona zachować łzy na opłakiwanie prawdziwych trosk późniejszego wieku, których on już prawdopodobnie doświadczył.
Ty płaczesz, dziewczę? łez twoich szkoda!
Na te łzy gorzkie jeszcześ za młoda.
Otrzyj swe oczy:
Świat tak uroczy,
Na niebie jasna pogoda!
Wszak najpiękniejsze z wszystkich niebianek,
Młodość i wiosna — wiją ci wianek:
A ty w łzach przecie,
Niedobre dziecię,
Jak chmurny maju poranek?
Jakaż to boleść czoło ci chmurzy?
Możeś się pączkiem ukłuła róży?
Lub pragniesz skrycie
Gwiazdki w błękicie
I nie chcesz czekać już dłużéj?
Może ci wietrzyk przyniósł majowy
Szept podsłuchanej kwiatów rozmowy?..
Utul się w żalu,
Na ust koralu
Niech uśmiech zabłyśnie nowy!
Możeś na kogo dziś się zgniewała —
I stąd ta chmurka przebiegła mała?
Chmurka się zmieni
W siatkę promieni
I tęczą będzie jaśniała.
Choćby cię większa dotknęła strata —
Przyszłość dla ciebie w uśmiech bogata...
Prędko się zgoi
Ból w piersi twojéj:
Łzy schowaj na dalsze lata!