Sonet polski
Do literatury polskiej sonet wprowadził Jan Kochanowski. Ale pierwszym wybitnym sonecistą był Mikołaj Sęp Szarzyński. Utwór O nietrwałej miłości rzeczy świata tego należy do najlepszych wierszy poety i zarazem najwybitniejszych utworów doby staropolskiej.
I nie miłować ciężko, i miłować
Nędzna pociecha, gdy żądzą zwiedzione
Myśli cukrują nazbyt rzeczy one,
Które i mienić, i muszą się psować.
Komu tak będzie dostatkiem smakować
Złoto, sceptr, sława, rozkosz i stworzone
Piękne oblicze, by tym nasycone
I mógł mieć serce, i trwóg się warować?
Miłość jest własny bieg bycia naszego,
Ale z żywiołów utworzone ciało
To chwaląc, co zna początku równego,
Zawodzi duszę, której wszystko mało,
Gdy Ciebie, wiecznej i prawej piękności
Samej nie widzi, celu swej miłości.