Sonet angielski tercynowy

Sonet tercynowy opiera się na schemacie tercyny i rymuje się aba bcb cdc ded ee. To rzadka forma. Sonet tercynowy wykorzystał angielski poeta romantyczny Percy Bysshe Shelley w pięcioczęściowym cyklu Oda do wiatru zachodniego. Tu w przekładzie Jana Kasprowicza.

Zachodni wietrze, tchu jesiennej Pory,

Przed którym pierzcha, gdy mkniesz niewidziany,

Jak przed zaklęciem ulatują zmory,

Liść zżółkły, ogniem suchotniczym zlany,

I pada martwy: ty, co oziminę

Wiedziesz na łoże śnieżyste, gdzie łany

Wypoczywają, niby trupy sine

W grobach, bezwładne, aż w swój róg uderzy

Wiosna, twa siostra, w lazurów godzinę

I w ową ziemię, co uśpiona leży —

Do żeru ptactwo zbudziwszy po niebie —

Wieje swą barwę i swój zapach świeży:

Duchu wszechbytów, którego dłoń grzebie

I wskrzesza z mogił — słuchaj, wzywam ciebie!

Kasprowicz wykorzystał sonet tercynowy również w oryginalnym cyklu Cisza wieczorna. Również ten cykl składa się z pięciu części.

Rozmiłowana, roztęskniona,

Hen! od wieczornej idzie zorzy

Zamykać Tatry w swe ramiona.

Przed nią zawiewa oddech boży:

Wonie jedliczne i świerkowe

Ze swych lesistych wstają łoży.

A ona tuli jasną głowę

Do Osobitej, by wraz potem

Kłaść ją na piersi Giewontowe.

Po reglach muśnie li przelotem,

Czoło Świnniczne w żar rozpali

I Hawrań zleje krwawym złotem.

Tak mknąc po szczycie i po hali,

Z ogniem tęsknicy ginie w dali…