Sonet tercynowy opiera się na schemacie tercyny i rymuje się aba bcb cdc ded ee. To rzadka forma. Sonet tercynowy wykorzystał angielski poeta romantyczny Percy Bysshe Shelley w pięcioczęściowym cyklu Oda do wiatru zachodniego. Tu w przekładzie Jana Kasprowicza.
Zachodni wietrze, tchu jesiennej Pory,
Przed którym pierzcha, gdy mkniesz niewidziany,
Jak przed zaklęciem ulatują zmory,
Liść zżółkły, ogniem suchotniczym zlany,
I pada martwy: ty, co oziminę
Wiedziesz na łoże śnieżyste, gdzie łany
Wypoczywają, niby trupy sine
W grobach, bezwładne, aż w swój róg uderzy
Wiosna, twa siostra, w lazurów godzinę
I w ową ziemię, co uśpiona leży —
Do żeru ptactwo zbudziwszy po niebie —
Wieje swą barwę i swój zapach świeży:
Duchu wszechbytów, którego dłoń grzebie
I wskrzesza z mogił — słuchaj, wzywam ciebie!
Kasprowicz wykorzystał sonet tercynowy również w oryginalnym cyklu Cisza wieczorna. Również ten cykl składa się z pięciu części.
Rozmiłowana, roztęskniona,
Hen! od wieczornej idzie zorzy
Zamykać Tatry w swe ramiona.
Przed nią zawiewa oddech boży:
Wonie jedliczne i świerkowe
Ze swych lesistych wstają łoży.
A ona tuli jasną głowę
Do Osobitej, by wraz potem
Kłaść ją na piersi Giewontowe.
Po reglach muśnie li przelotem,
Czoło Świnniczne w żar rozpali
I Hawrań zleje krwawym złotem.
Tak mknąc po szczycie i po hali,
Z ogniem tęsknicy ginie w dali…