Kiejstut

Kiejstut to dramat historyczny wierszem Asnyka, opowiadający wydarzenia z końca czternastego wieku. Rzecz dzieje się na Litwie. Bohater tytułowy to stryj księcia Jagiełły, późniejszego króla polskiego.

Książę, rzecz próżna wojować językiem

I wszystkie winy zwalać na karb wrogów!

Nikt jeszcze szkody nie naprawił krzykiem,

Jeśli zaniedbał bronić swoich progów.

Szaleństwo tylko bezsilnie się miota:

Zwycięża rozum, wytrwałość i cnota.

Utwór został napisany jedenastozgłoskowcem. Poeta stosuje schemat sekstyny ababcc i strofy ośmiowersowej ababcdcd.

Kres, wielki kniaziu, położyć należy

Tej bezczynności, co nie daje sławy!

Gdyś do krzyżowych wysłał mnie rycerzy,

Miałeś niechybnie Kiejstuta dzierżawy

Napaść i związek kazałeś mi ścisły

Zawrzeć z Zakonem, Zakon już gotowy;

Ale Jagiełło zmienia swe zamysły

I nie dopełnia zawartej umowy.

Smutny los starca, co już czas swój przeżył

I pokolenia, które go wydały,

Gdy, tracąc z oczu to, co czcił, w co wierzył

Wśród nowych ludzi stoi skamieniały

I nie poznaje, jaka myśl im świeci,

I nie rozumie nawet własnych dzieci!