Dla poezji Adama Asnyka bardzo charakterystyczną formą był trójakcentowy ośmiozgłoskowiec. Ten typ wiersza wykazuje równocześnie cechy sylabizmu i tonizmu. Przykładem zastosowania tej formy może być wiersz w zimowej nocy, którego fragment został zamieszczony poniżej. Wystarczyło zrezygnować z zasady izosylabiczności (równozgłoskowości), by z wiersza sylabicznego zrobił się wiersz czysto toniczny, który można zaobserwować w twórczości Kasprowicza. Dlatego Asnyk wniósł spory wkład w powstanie polskiego wiersza tonicznego. Wcześniej podobne tendencje występowały w poezji oświecenia, zwłaszcza w twórczości sentymentalistów posługujących się strofą stanisławowską 10(5+5)/8/10(5+5)/8, która w praktyce często była przeplatanką wersów czteroakcentowych i trójakcentowych. Przykładem wykorzystania tej strofy może być wiersz Franciszka Karpińskiego Laura i Filon, najbardziej znany polski utwór sentymentalistyczny.
Idzie z piosenką na ustach
Przez śniegu zaspy zimowe
I nie wie, gdzie mu wypadnie
Na nocleg położyć głowę.
Choć noc już ziemię pokrywa
A wszędzie pustka wokoło —
On w swej samotnej wędrówce
Bez trwogi idzie wesoło.