Wiecznie to samo

Wiersz Asnyka Wiecznie to samo liczy sobie w sumie osiemnaście wersów i składa się z trzech strof czterowersowych, rymowanych rymem krzyżowym abab i końcowej strofy sześciowersowej, mającej kształt kanonicznej sekstyny ababcc. Utwór został napisany jedenastozgłoskowcem ze średniówką po sylabie piątej, jedynie ostatni wers jest pięciozgłoskowy, jak w strofie safickiej 11(5+6)/11(5+6)/11(5+6)/5. Jak na Asnyka, wiersz jest niecodzienne optymistyczny.

Wiecznie ta sama płynie zjawisk fala,

I wciąż obrazy odnawia te same;

Wiecznie jutrzenka swe ognie zapala,

Z mgieł purpurowych tworząc słońcu bramę;

Wiecznie te same czary wiosna niesie,

Blaski i wonie, kwiaty i zieloność,

Te same chóry śpiewnych ptasząt w lesie,

Tę samą tęsknych pragnień nieskończoność;

Tą samą serca poją się rozkoszą.

I wiecznie snują nić tej samej przędzy;

Wiecznie te same skargi się podnoszą

Z ciemnej otchłani rozpaczy i nędzy;

A jednak jasność jutrzenki, wdzięk wiosny,

Ziemia, i morze, i niebios sklepienie,

Młodość, tęsknota, i zachwyt miłosny,

Rozkosz i boleść, walka i zwątpienie,

I każda śpiewna kochanków rozmowa —

Wiecznie jest nowa!