Ironia
Ironia to epigramat Asnyka będący pojedynczą oktawą (strambotto). Oktawa ta pozostaje o tyle nietypowa, że ostatni wers liczy pięć zgłosek zamiast oczekiwanych jedenastu. Ten typ budowy zdradza pokrewieństwo ze strofą saficką 11(5+6)/11(5+6)/11(5+6)/5.
Ironia dziwnem jest ziółkiem, co żyje
Łzami i bólem, a śmiechem zakwita;
Na gruzach szczęścia jako bluszcz się wije,
A w jego wieńcach ruina spowita,
Choć krwawe ślady w łonie swojem kryje,
Zawsze uśmiechem przechodzących wita
I własną pustkę i smutek wyszydza —
Przed okiem widza.