Ironia

Ironia to epigramat Asnyka będący pojedynczą oktawą (strambotto). Oktawa ta pozostaje o tyle nietypowa, że ostatni wers liczy pięć zgłosek zamiast oczekiwanych jedenastu. Ten typ budowy zdradza pokrewieństwo ze strofą saficką 11(5+6)/11(5+6)/11(5+6)/5.

Ironia dziwnem jest ziółkiem, co żyje

Łzami i bólem, a śmiechem zakwita;

Na gruzach szczęścia jako bluszcz się wije,

A w jego wieńcach ruina spowita,

Choć krwawe ślady w łonie swojem kryje,

Zawsze uśmiechem przechodzących wita

I własną pustkę i smutek wyszydza —

Przed okiem widza.