Giewont
Utwór Giewont został napisany sekstyną ababcc, przy czym spożytkowany został ludowy dziesięciozgłoskowiec ze średniówką po sylabie czwartej, rzadki w literaturze polskiej, za to charakterystyczny dla poezji południowosłowiańskiej, a nie typowy dla tej strofy jedenastozgłoskowiec.
Stary Giewont na Tatr przedniej straży
Głową trąca o lecące chmury...
Czasem uśmiech przemknie mu po twarzy,
Czasem brwi swe namarszczy ponury,
I jak olbrzym w poszczerbionej zbroi
Nad kołyską ludzkich dzieci stoi.