Giewont

Utwór Giewont został napisany sekstyną ababcc, przy czym spożytkowany został ludowy dziesięciozgłoskowiec ze średniówką po sylabie czwartej, rzadki w literaturze polskiej, za to charakterystyczny dla poezji południowosłowiańskiej, a nie typowy dla tej strofy jedenastozgłoskowiec.

Stary Giewont na Tatr przedniej straży

Głową trąca o lecące chmury...

Czasem uśmiech przemknie mu po twarzy,

Czasem brwi swe namarszczy ponury,

I jak olbrzym w poszczerbionej zbroi

Nad kołyską ludzkich dzieci stoi.