Największy zabójca ludzkości

Większość osób odchudzających się, a także przerażająco wielu opiekujących się nimi dietetyków zakłada, że podstawowym problemem, z którym należy walczyć jest nadmiar tkanki tłuszczowej, a celem dietetycznej kuracji – likwidacja nadmiernej masy ciała. Postawie takiej często towarzyszy też przekonanie, że kiepskie wyniki badań laboratoryjnych są efektem nadwagi, nie biorąc pod uwagę tej ewentualności, że i wyniki i otyłość – mają swoje źródło w czymś trzecim. Takie plątanie skutków z przyczynami – na gruncie dietetycznym, a więc zdrowotnym – bywa bardzo niebezpieczne. Dlaczego? Bo kiedy tylko za cel nadrzędny uznajemy likwidację nadmiernej masy ciała, automatycznie dopuszczamy do głosu wszelkie metody prowadzące do tego celu – w tym również i te wyniszczające organizm, o nieodwracalnych skutkach. Skrajnym, ale dobrze ilustrującym zagrożenie przykładem byłoby zmniejszanie masy ciała poprzez odrąbywanie sobie nogi (fakt, że podczas stosowania niektórych diet powoli „odrąbujemy” sobie serce, nerki, wątrobę lub trzustkę – zwykle umyka naszej uwadze).

Co jest więc – w tej całej dżungli zależności – skutkiem, co jest przyczyną, a co naszym celem? Im dłużej będziemy się nad tym zastanawiać, tym bliżej będziemy jedynej możliwej konkluzji: przez cały czas chodziło, wciąż chodzi i zawsze chodzić będzie o jedno: o nasze zdrowie.

Zarówno złe (i z miesiąca na miesiąc pogarszające się) wyniki naszych badań, jak i powoli narastający nadmiar tkanki tłuszczowej – są jedynie objawem problemów zdrowotnych, mających swoją konkretną przyczynę. Przyczyna ta tkwi w niewłaściwym odżywianiu się. Nasza NAD-waga jest po prostu brakiem równo-wagi w dostarczaniu organizmowi składników odżywczych i – co za tym idzie – ich proporcjach wewnątrz organizmu. Nie jest przypadkiem, że pandemia nadwagi jest tak mocno skorelowana z postępującym wzrostem występowania tzw. chorób NAD-miaru; grupa ta zwana jest też chorobami cywilizacyjnymi. Każdą z tych chorób – z powodu ich jednorodnej etiologii (przyczyny) oraz faktu, że bardzo często ze sobą współwystępują – czasem traktuje się po prostu jako różne objawy tego samego zespołu chorobowego, zwanego przez lekarzy zespołem metabolicznym.

Zanim wyliczymy wiodące schorzenia cywilizacyjne – warto podkreślić i uzmysłowić sobie jedną rzecz: do wszystkich tych chorób prowadzi jedna i ta sama droga: niewłaściwe odżywianie się. Są to więc tzw. choroby dietozależne:

• choroby sercowo-naczyniowe (nadciśnienie, choroba wieńcowa, zawał serca, udar mózgu)

• nowotwory (rak piersi, rak prostaty, rak jelita grubego)

• cukrzyca

• osteoporoza

• kamienie nerkowe

• choroby oczu (zwyrodnienie plamki żółtej, zaćma)

• choroby mózgu (upośledzenia poznawcze, otępienie, choroba Alzheimera)

Jeśli zerkniemy do medycznych statystyk okaże się, że już same choroby sercowo-naczyniowe są przyczyną 45-50% wszystkich zgonów. W większości przypadków są to zgony przedwczesne, co należy tłumaczyć tak: gdybym odżywiał się inaczej – żyłbym 10, 20 albo i 50 lat dłużej. Co z tego wynika? Ano właśnie to, że największym zabójcą ludzkości jest niewłaściwe odżywianie się, a pierwszym i najpowszechniejszym tego objawem – nadwaga.

Jeśli uważałaś czy uważałeś, że powinnaś/powinieneś schudnąć tylko dlatego, że wyglądasz nieestetycznie, to od tej chwili już wiesz, że jest dużo, dużo ważniejszy powód. Odchudzasz się – przede wszystkim – po to, aby dłużej żyć. Wierzę, że jeśli to zrozumiesz (i jeśli zrozumie to opiekujący się tobą dietetyk) świadomie nie wybierzesz już diety, która działa tylko dlatego, że wyniszcza twój organizm; nie wybierzesz niczego, co odrąbuje ci serce lub trzustkę; nie wybierzesz Dukana czy Atkinsa, ani nawet Montignaca czy Agatstona (South Beach) – bo wszystkie one NIE UCZĄ właściwego odżywiania.

Po czym najłatwiej poznać właściwą dietę?

Banalne: nie wymaga suplementacji.