会話2

Lyn and Roby were talking about the changing seasons.

リンとロビーは季節の変化について話していました。

Lyn : Taglagas na. Naninilaw na ang mga dahon. Ang gandang tingnan ng mga puno pag namumula na o naninilaw ang mga dahon. Akala mo, nag-aapoy ang mga puno.

リン : もう秋ね。葉っぱがもう黄色くなったわ。葉っぱが黄色くなったり、赤くなった木はなんて美しいのでしょう。まるで木が燃えているみたいでしょう。

Roby : Pagtapo ng taglagas, papasok na ang taglamig. Sabik na akong makita ang unang pag-ulan ng yelo. Maganda ring tingnan ang paligid pag puting-puti.

ロビー : 秋が終わると冬に突入ね。雪が降るのを初めて見るのを心待ちにしているわ。真っ白な世界に囲まれるのも綺麗よ。（周囲が真っ白なのも美しい。）

Lyn : At makakapag-skiing o skating sa iyelo at makakapagtobaggan na naman tayo.

リン : そしてスキーや氷上でのスケートをしに行けるし、またソリ遊びができるわ。

Roby : At hindi tayo maiinip; ang mga punong parang patay, bigla na lang magkakadahon. Mamumulaklak ang mga halaman. Magiging makulay ang paligid pag tagsibol na. Maulan pag tagsibol, pero hindi bale, kailangan ng mga halaman ang ulan.

ロビー : そして知らぬ間に（そして私達が飽きていないのに）;死んでしまったような木が突然葉をつけるの。

植物は花を咲かす。春には辺り一面が色鮮やかになる。春には雨が多いわ。でも、かまわないわ、植物には雨が必要だもの。

Lyn : Pag tag-araw naman, laging maganda na ang panahon. Masasaya't masisigla ang mga tao.

リン : そして夏、いつも天気は良好。人々は幸せで元気いっぱい。

Roby : Parang himala ang walang tigil na pag-iiba-iba ng panahon.

ロビー : 季節の終わりなき変化は奇跡のようだわ。