Witamina B17 - Amigdalina
Właściwości
jest to najbardziej kontrowersyjna witamina
chemicznie jest związkiem dwóch cząsteczek cukru oraz benzaldehydu i cyjanku: bywa też nazwana amygdaliną
w medycynie spełnia funkcję leku o nazwie nitrilozydu
otrzymywana jest z pestek moreli
jest jedyną z witamin z grupy B, która nie występuje w drożdżach piwnych
Korzyści
wydaje się że witamina ta ma szczególne właściwości zapobiegające rozrostowi nowotworów
Choroba niedoborowa
niedobory tej witaminy mogą doprowadzić do spadku odporności na nowotwory
Źródła naturalne
małe ilości Wit. B17 znajdują się w pestkach moreli, jabłek, czereśni, brzoskwiń, śliwek, nektarynek
Suplementacja
najczęściej polecane dawki dzienne wynoszą od 0,25-1 g
Toksyczność
chociaż nie stwierdzono objawów zatrucia przy stosowanych poziomach witaminy, to jednak zwiększenie dawek mogłoby być niebezpieczne.
UWAŻA SIĘ ŻE: spożywanie od pięciu do trzydziestu pestek moreli dziennie dostarcza takiej ilości Wit. B17 która może zmniejszyć ryzyko choroby nowotworowej.
Rady
przed zastosowaniem Wit. B17 radzę przeprowadzić konsultację z lekarzem zajmującego się problemem żywienia.
WITAMINA B17
Nazwa chemiczna: amigdalina
Jest to najnowsze odkrycie w grupie witamin B. Stąd jej nazwa "witamina BI7". Zaliczenie jej do witamin budzi wiele kontrowersji. Trzeba powiedzieć, że dopiero w roku 1967 odkryto właściwości amigdaliny, mimo że substancja ta była bardzo dobrze znana już od lat trzydziestych, lecz nie zainteresowała naukowców. Były znane jej właściwości przeciwgorączkowe i ściągające. Była jednak rzadko używana, mimo że zawiera ją wiele roślin. Działanie "prowitaminowe" (to określenie jest bardziej trafne) amigdaliny zostało udowodnione przez naukowców meksykańskich, którzy uzyskali amigdalinę z pestek moreli. Pestki wszystkich owoców zawierają "migdał", który świeży ma konsystencję galaretowatą z powodu dużej wilgotności panującej wewnątrz owoców. Wśród licznych elementów składających się na tę miękką substancję znajdują się alkaloidy wtórne zawierające olejki lotne i amigdalina. Z chemicznego punktu widzenia witamina B17 składa się z dwóch cząsteczek glikozydowych, z których jedna zbudowana jest z aldehydu benzoesowego, a druga z cyjanidu, cząsteczki najaktywniejszej, lecz także najbardziej toksycznej. Substancja ta znika w czasie suszenia. Poza wnętrzem pestek moreli witamina B17 jest obecna we wnętrzu pestek innych owoców, takich jak jabłka, wiśnie, brzoskwinie, śliwki. Nie są do dziś znane żadne publikacje naukowe na temat amigdaliny podające zapotrzebowanie dzienne organizmu. Wydaje się jednak, że dawki te są nieskończenie małe i że żaden szczególny organ nie gromadzi jej, a jest ona raczej obecna w galaretowatej substancji komórek.
Wiadomo tylko tyle, że niedobór amigdaliny zakłóca pracę pewnych czynników podziału komórkowego, a zwłaszcza centrosomu stanowiącego podstawę pośredniego podziału komórki. Awitaminoza B17 mogłaby więc powodować uszkodzenie niektórych związków azotowych obecnych w siatce chromatyny, powodując w ten sposób anomalię chromosomową w chwili podziału komórki. Jest to jeden z setek tysięcy czynników rakotwórczych.
Hiperwitaminoza wywołuje objawy charakterystyczne dla zatrucia związkami cyjanku, a więc: mdłości, zawroty głowy i ostry ból głowy, a następnie wymioty krwawe i kurcze żołądkowo-jelitowe. Jeśli zatrucie trwa, następują zaburzenia neurologiczne powodujące śmierć przez uduszenie z blokadą przepony i nerwowych ośrodków ruchowych.
Źródło: Gustave Mathieu, "Witaminy to zdrowie" ("La santé grâce aux vitamines"; 1993)