Bakłażany

Psianka podłużna (Solanum melongena) to prawidłowa nazwa botaniczna gatunku roślin z rodziny psiankowatych. Roślina ta jednak znana jest głównie pod zwyczajowymi nazwami jako oberżyna, bakłażan, gruszka miłosna, a także jajko krzewiaste i bakman. W Polsce uprawiana wyłącznie w sprzyjających warunkach mikroklimatycznych.

Roślina uprawna: bakłażany hodowane są w parnych tropikach i subtropikach na całym świecie od Indii Zachodnich po Filipiny. Japończycy, podobnie jak Hindusi, starają się wyhodować nowe, jak najlepsze odmiany. Współczesne krzyżówki mają owoce owalne, okrągłe lub w kształcie gruszki, a ich skórka może przybrać fioletową, żółtozieloną lub białą barwę. Owoce mogą ważyć nawet 500 g jeśli są hodowane w odpowiednich warunkach jako rośliny jednoroczne, można je zbierać 6 miesięcy po zasiewach.

Historia uprawy: pierwsze wzmianki o uprawie bakłażanów pochodzą z Chin z V wieku p.n.e. Przypuszcza się, że uprawiano je już wcześniej w Indiach. Bakłażany zawędrowały z Azji do Europy wraz z muzułmańskimi hordami kalifatu Umajjadów, które

dotarły do Hiszpanii przez północną Afrykę w VII w. Hiszpański klimat jest na tyle łagodny, że bakłażany mogły rosnąć na dworze, w ogrodach lub na polach. W chłodniejszych rejonach Europy, np. Wielkiej Brytanii czy krajach niderlandzkich uprawia się je w szklarniach, na małą skalę. Znajduje się w rejestrze roślin rolniczych Unii Europejskiej.

Sztuka kulinarna. W Indiach i Afryce na południe od Sahary oberżyny stanowią istotny składnik jadłospisu ubogiej ludności. Mogą być przyrządzane na różnorodne sposoby.