Chrzan

• Można także stosować okład ze świeżych liści chrzanu, w tym celu należy je najpierw rozwałkować i dopiero wtedy przykładać do chorego miejsca.Uzupełnieniem tej kuracji może być zimny wyciąg z chrzanu. Napój przygotowujemy z 3-4 dag świeżego chrzanu, zmiażdżonego lub tartego, zalewając go 1 litrem przegotowanej zimnej wody. Po 10 godzinach napój pijemy po kilka łyków parokrotnie w ciągu dnia.

• Chrzan jest również lekiem odkażającym jamę ustną i dziąsła. Stosowano go już przed wiekami jako środek przeciw bólom zębów. O jego działaniu łatwo się przekonać, żując świeży lub suszony kawałek korzenia. Zapobiega to również krwawieniu dziąseł i paradontozie.

• Chorym na serce stare zielniki polecają także noszenie na piersi woreczka wypełnionego paroma kawałkami chrzanu.

• Jako dodatek do wędlin i kiełbas chrzan ułatwia trawienie. Jest żółciopędny. W lecznictwie naturalnym przygotowuje się też z niego syrop. Jeden lub dwa korzenie chrzanu utrzeć na tarce i zasypać paroma łyżeczkami cukru. Gdy puści sok, pić 2-3 łyżeczki dziennie.

Chrzan pospolity

Rośnie w stanie dzikim i w uprawach ogrodowych. Chrzan zdziczały jest trudny do wytępienia. Surowcem są świeże korzenie i liście.

Skład chemiczny: korzeń chrzanu zawiera glikozyd synigrynę, rozpadającą się na cukier, olejek gorczyczny o działaniu bakteriostatycznym, Wit. C, węglowodany, tłuszcze, związki azotowe, sole mineralne zwłaszcza potasu, wapnia i fosforu.

Zastosowanie: Korzeń chrzanu w Niemczech i Francji od wieli lat był stosowany w medycynie wielu krajach. Świeży sok zmieszany z miodem stosowano w chorobach wątroby. W Bułgarii jako środek pobudzający apetyt, ułatwiający trawienie, przy podagrze i reumatyzmie, jako środek moczopędny. Podobnie w Rosyjskiej medycynie przy bólach artretycznych, kolce wątrobowej, kolce płucnej. Sok z amoniakiem używano do wcierań przy naderwaniu ścięgien, zapaleniu ścięgien. Okłady ze świeżego chrzanu-utartego na trudno gojące się rany. W Indiach z utartego chrzanu zalecano przy zapaleniu nerwu kulszowego. Utarty chrzan zmieszany z octem, śmietaną, cukrem jest powszechnie używaną odkażającą i ułatwiającą przyprawą do mięsa, wędlin, ryb. Ze względu na swe właściwości konserwujące od dawna był używany do przechowywania zapasów mięsa przez żeglarzy. Suchy korzeń wchodzi w skład pieprzu ziołowego. Liście z chrzanu dodaje się do kiszonych i marynowanych ogórków.

Uwolnieni od cierpień reumatycznych

Korzenie chrzanu gromadzą w swym składzie kilka razy więcej witaminy C niż cytrusy (nawet do 250 mg w 100 g) oraz sporą porcję karotenu (prowitaminy A). Mają też komplet minerałów, np. magnez, żelazo, wapń, potas i sporo łatwo przyswajalnej siarki, tarte korzenie chrzanowe, jako znana od stuleci przyprawa, znakomicie ułatwiają trawienie tłustych potraw oraz poprawiają i zaostrzają ich smak. Chrzan pobudza apetyt i aktywizuje wydzielanie soku żołądkowego u ludzi cierpiących z powodu niedokwaśności żołądka.Często z utartych korzeni przygotowuje się ciepłe okłady w uporczywych bólach reumatycznych, artretycznych, nerwobólach, bólach mięśni i zapaleniu korzonków.

Syrop na apetyt

Utrzeć świeży chrzan (około 100 g) i dodać tę miazgę do pół szklanki przegotowanej i ostudzonej wody. Pozostawić przez pół godziny pod przykryciem. Następnie wycisnąć sok przez płótno i dodać 100 g płynnego miodu. Przyjmować po 1 łyżce stołowej 3 razy dziennie.Źródło: Poradnik Uzdrawiacza