Jabłka

zmniejszają apetyt
obniżają poziom cholesterolu (jedzone ze skórką)
stabilizują poziom cukru we krwi
obniżają ciśnienie tętniczce krwi
zwalczają przeziębienia i infekcje dróg oddechowych
zmniejszają napięcia psychiczne
zmniejszają bóle reumatyczne
leczą zaburzenia jelitowe
poprawiają przemianę materii
przeciwdziałają nowotworom
sok jabłkowy u dzieci może powodować biegunki
należy stosować przecier ze świeżych owoców

Świeże jabłka zawierają 80% wody, 13,8% bez azotowych związków wyciągowych, 0,4% białek, 1,3% błonnika i 0,2% tłuszczów.W liściach jabłoni występują związki polifenolowe, antocyjany. Owoce zawierają kwasy organiczne, cukry, witaminy z grupy B, prowitaminę A, substancje garbnikowe, olejek lotny, substancje pektynowe i sole mineralne-wapń, żelazo, fosfor. Jabłka zawierają 28 mikroelementów a w śród nich-miedź, cynk, nikiel, molibden, mangan, kobalt. ZastosowanieJabłka znajdują szerokie zastosowanie zarówno w lecznictwie jak i w przemyśle spożywczym. Spożywa się je przy niedokrwistości, awitaminozach, schorzeniach przewodu pokarmowego, a także jako środek dietetyczny, ogólnie wzmacniający i poprawiający trawienie. Dzięki dużej zawartości błonnika wzmagają perystaltykę jelit, toteż przy chronicznych zaparciach zaleca się zjadanie na czczo jabłka świeżego lub pieczonego.

Wskazane jest również spożywanie jabłek przy czerwonce oraz przy ostrych i chronicznych nieżytach jelita grubego. Jako środek moczopędny zalecane są jabłka przy puchlinie wodnej, innych obrzękach i żółtaczce.

Przy schorzeniach serca, nerek a także nadciśnieniu i otyłości zaleca się dietę jabłkową, w tym celu należy zjadać 0,3-0,4 kg. świeżych jabłek 4-5x dziennie

Sok jabłkowy zalecany przy miażdżycy tętnic, schorzeniach pęcherza moczowego, nerek, wątroby, kamicy nerkowej, chronicznym gośćcu stawowym, ostrym zapaleniu oskrzeli i neurastenii.

Maść sporządzona z tartych jabłek zmieszanych z masłem zalecana na różne otarcia i spękania skóry, zwłaszcza na ustach i brodawkach sutkowych.

Jabłkiem w raka

Jabłka są znakomitym środkiem antyrakowym. Ich właściwości odkryli naukowcy z Uniwersytetu Wrocławskiego. Po trzech latach wnikliwych eksperymentów okazało się, że w surowych jabłkach i mętnych sokach znajdują się związki organiczne niezwykle korzystne dla zdrowia.

Główną zaletą mętnego soku jabłkowego jest duża ilość witaminy C oraz dobroczynnych związków fenolowych inaczej zwanych antyutleniaczami. Chronią one przed chorobami układu krążenia czy rakiem poprzez likwidację tzw. wolnych rodników.

W procesie produkcji soku klarownego te pożyteczne substancje ulegają rozkładowi – powiedział główny autor publikacji prof. Jan Oszmiański z Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. – Sok klarowny jest pozbawiony witaminy C, związki fenolowe pozostają w śladowych ilościach – ok. 10 do 20 proc. – dodał prof. Oszmiański.

Zdaniem Profesora Oszmiańskiego, popularność soków klarownych jest skutkiem ich atrakcyjnego wyglądu. Mają też dłuższy okres ważności.

Niezależni badacze z Wielkiej Brytanii zaznaczają, że na wyspach soki mętne zaczęto kupować chętniej po tym, jak udało się przedłużyć ich trwałość. Wszyscy naukowcy zgadzają się natomiast, że najzdrowsze jest po prostu jedzenie świeżych jabłek.

Źródło: (Telewizja Polska S.A. dział: Nauka)

Jabłka leczą

Źródło: www.netbird.pl

Obecnie zwraca się dużą uwagę na zawartość w jabłkach bioaktywnych substancji. Dotychczas zidentyfikowano około 30 tys. substancji bioaktywnych, których duża ilość zawarta jest w jabłkach.Do najważniejszych zalicza się związki fenolowe i karotenowe. Niektóre fenole chronią organizm przed chorobami krwi, krążenia i serca oraz rakiem. Hamują rozwój wirusów i bakterii w organizmie ludzkim. Około 600 związków karotenowych chroni skórę przed porażeniem promieniami ultrafioletowymi, czyści arterie i zabezpiecza przed rakiem.

Regularne spożywanie jabłek, soku czy octu jabłkowego skutecznie zapobiega dolegliwościom dnia codziennego. Pożyteczne dla zdrowia człowieka substancje znajdują się w różnych warstwach jabłka. Najwięcej, bo aż 70 % występuje w skórce i miąższu tuż pod skórką. Dlatego nie zaleca się obierania owoców, a tylko ich dokładne mycie. W ten sposób usuwa się ewentualne metale ciężkie, które gromadzą się głównie na powierzchni skórki.

Właściwości lecznicze jabłek

Mimo, że nie są zbyt bogate w witaminy i sole mineralne, jabłka mają całkiem pokaźne właściwości lecznicze. Związane są przede wszystkim z pektynami i różnymi polifenolami, w które jabłka są bogate.

Co leczą pektyny?

Przede wszystkim wymiatają z naszych jelit niestrawione resztki, w tym wszelkiego rodzaju toksyny i niektóre metale ciężkie. Niektórzy naukowcy twierdzą, że pektyny z jabłek potrafią wiązać radioaktywny kobalt i stront i usuwać te promieniotwórcze substancje z naszego organizmu. Dlatego jedzenie jabłek polecane jest zwłaszcza osobom przebywającym w zanieczyszczonym środowisku oraz palaczom. Zaleca się je również jako odtrutkę, na równi z mlekiem, osobom, które w pracy mają styczność z toksycznymi związkami. Pektynom przypisuje się również właściwość obniżania cholesterolu i tym samym wpływ na zmniejszenie ryzyka zapadalności na choroby układu krążenia. Pektyny regulują także stan flory bakteryjnej jelit. Z badań przeprowadzonych przez duńskich naukowców wynika, że pektyny sprzyjają rozwojowi korzystnych bakterii w jelitach, mających dobroczynny wpływ na trawienie i mogących wpływać na zmniejszenie ryzyka zachorowalności na niektóre nowotwory. Dzięki pektynom, jabłka są doskonałym regulatorem żołądka. Leczą zarówno biegunki jak i zaparcia.

Nie tylko pektyny

Ale pektyny to nie jedyny atut jabłek. Lecznicze właściwości mają przede wszystkim polifenole, w które jabłka są bogate. Naukowcy z amerykańskiego Uniwersytetu Cornella wykazali, że polifenole z jabłek, w tym głównie kwercetyna, mogą zapobiec chorobie Alzheimera i Parkinsona, poprzez ochronę komórek nerwowych przed stresem oksydacyjnym. Inne badania, przeprowadzone na tym samym uniwersytecie wykazały, że kwercytyna z jabłek ma znacznie silniejsze właściwości ochronne przed nowotworem jelita i wątroby niż witamina C. W kwercetynę bogate są właśnie jabłka, a także owoce jagodowe i cebula.

Inne badania naukowe dowiodły, że fitozwiązki z jabłek zmniejszają także ryzyko zachorowalności na inne przewlekłe choroby, w tym raka płuc, piersi, choroby układu krążenia, udar, cukrzycę, pomagają organizmowi zwalczać infekcje wirusowe i bakteryjne, a ponadto mają właściwości antyalergiczne i przeciwzapalne.

Polifenole w dużej ilości występują tuż pod skórką jabłek. Do niedawna obierki z jabłek zalecane były jako doskonałe źródło błonnika (obierki z jednego jabłka zapewniają pokrycie 75% zapotrzebowania organizmu na błonnik). Ale okazało się, że obierki z jabłek to nie tylko błonnik. Tuż pod skórką znajduje się najwięcej polifenoli. Również w skórce jabłek obecne są saponiny, cenny fitozwiązek o antynowotworowych właściwościach. Badania naukowców amerykańskich wykazały, że saponiny z jabłek chronią przed nowotworem wątroby, piersi i jelita grubego.

Medycyna ludowa od dawna polecała ocet jabłkowy jako lek na reumatyzm, artretyzm i podagrę. Zdaniem naukowców, właściwość ta związana jest z występującym w jabłkach borem, który wpływa na metabolizm tkanki kostnej.

Ocet jabłkowy

Ocet jabłkowy I

Ilość jabłek jest uzależniona od wielkości naczynia kamionkowego lub słoja. Jabłka umyć, pokroić na połówki i zetrzeć na tarce jarzynowej lub przepuścić przez sokowirówkę razem z gniazdami nasiennymi. Na każdy kilogram miazgi dodać 5 szklanek wody,10 dag cukru, 1 dag drożdży i kawałek razowego chleba. Miazgę umieścić w naczyniu, które należy obwiązać gazą i ustawić w ciepłym miejscu. W ciągu dnia 3-4 razy zamieszać zawartość naczynia drewnianą łyżką. Fermentację prowadzić przez 10 dni. Po tym czasie przefiltrować przez gazę zawartość naczynia i na każdy litr soku dodać 10 dag cukru lub 1 łyżkę miodu i ponownie odstawić na okres ok. 1,5 miesiąca. Po skończonej fermentacji ponownie przecedzić i rozlać bo butelek, które należy szczelnie zamknąć korkiem (można zalać woskiem). Przechowywać w chłodnym i ciemnym miejscu.

Ocet jabłkowy II (uproszczony)

Obierzyny i całe zdrowe jabłka umyć i pokroić na drobne cząstki razem z gniazdami nasiennymi, umieścić w szklanym naczyniu. Otrzymaną masę zalać przegotowaną ostudzoną i osłodzoną wodą w proporcji 2 łyżki cukru na 1 szkl. wody. Zawiązać naczynie gazą i pozostawić w ciepłym i ciemnym miejscu. Zawartość naczynia mieszać kilka razy dziennie drewnianą łyżką. Po zakończonej fermentacji, czyli po ok. 3-4 tygodniach, ocet będzie gotowy.

Ocet jabłkowy III

Umyte jabłka i obrzynki zalać ciepłą przegotowaną wodą w proporcji 0,5 l na 0,4 kg owoców. Na każdy litr wody dodać 100 g miodu lub cukru, (można też dodać 10 dag drożdży i skórkę prawdziwego razowego chleba). Naczynia nie zamykać, przykryć tylko gazą i trzymać w temp. 20-30oC. Zawartość naczynia mieszać 2-3 dziennie, drewnianą łyżką, przez 10 dni. Następnie fermentującą miazgę przelać do woreczka z gazy, przefiltrować, np. przez lniane płótno, odmierzyć sok i ponownie umieścić w naczyniu. Na każdy 1 litr soku dodać 100 ml miodu i wymieszać dokładnie drewnianą łyżką, przykryć gazą i pozostawić w ciepłym miejscu.

Ocet jest gotowy, gdy płyn zjaśnieje. Proces fermentacji w zależności od ilości wody, gatunku jabłek i rodzaju cukru trwa średnio 40-60 dni. Smak i zapach domowego octu można uszlachetnić robiąc z niego ocet aromatyzowany, który jest doskonały do sałatek, majonezów i sosów. Coraz bardziej popularne stają się octy ziołowe. Działanie lecznicze octu można wzbogacić poprzez dodanie do butelki świeżych gałązek ziół np. cząbru, majeranku, tymianku itp. Przygotowane w ten sposób nalewki octowe w ozdobnych butelkach z różnymi ziołami mogą stanowić dodatkowo ładny element dekoracyjny w naszej kuchni.

Ocet ziołowy 10 dag różnych liści (estragon, seler, czarna porzeczka, koper, liść laurowy), zalać 1 litrem octu jabłkowego. Po 2 tygodniach odcedzić i rozlać do wyparzonych butelek. Stosować do sałatek i przyprawiania mięs

Ocet czosnkowo-bazyliowy Garść liści bazylii, 7-8 obranych ząbków czosnku, zalać 1 litrem octu jabłkowego. Stosować do skrapiania mięs i do sałatek.

Jak go przyrządzić

Jabłka (ich ilość zależy od pojemności naczynia) umyć, pokroić na kawałki i przepuścić przez sokowirówkę lub zetrzeć na tarce. Otrzymaną miazgę (razem z gniazdami nasiennymi) włożyć do kamionkowego naczynia bądź szerokiego słoja. Na każdy kilogram miazgi dodać litr i szklankę wody, 10 dag cukru, 1 dag drożdży piekarniczych i kawałek razowego chleba. Naczynie przykryć gazą i odstawić na 10 dni. 3- 4 razy dziennie płyn zamieszać drewnianą łyżką. Po tym terminie przefiltrować płyn przez gazę, wlać ponownie do umytego naczynia. Na każdy litr soku dodać 10 dag cukru, odstawić. Po skończonej fermentacji (ok. półtora miesiąca) przecedzić i rozlać do butelek. Przechowywać w chłodnym, ciemnym miejscu.

Osoby z nadwagą pragnące przeprowadzić kurację octową powinny go pić trzy razy dziennie (po dwie łyżki octu na pół szklanki przegotowanej wody): na czczo, przed obiadem i przed snem. Trzeba przy tym ograniczyć spożycie soli. Kuracja trwa długo, gdyż spalanie tłuszczu odbywa się powoli, za to bez szkody dla zdrowia.

Najcenniejsze w tych owocach jest to, co zwykle odrzucamy: gniazda nasienne i skórka, gdyż w nich znajduje się najwięcej pektyn, które mają tę zaletę, że oczyszczają organizm z substancji trujących. Podczas trawienia pektyny wiążą niektóre metale ciężkie (kobalt i ołów) w nierozpuszczalne sole, które są potem wydalane z organizmu. Zatem o jedzeniu jabłek powinni pamiętać głównie nałogowi palacze, mieszkańcy dużych miast, ośrodków przemysłowych oraz osoby mające w pracy styczność ze związkami toksycznymi, np. drukarze. Pektyny "wymiatają" z organizmu resztki pokarmów, regulują florę bakteryjną jelit i neutralizują substancje toksyczne. Zmniejszają wchłanianie cholesterolu, a dzięki temu skutecznie zapobiegają miażdżycy i chronią przed zawałem. Regulują też perystaltykę jelit, działając przeciw zaparciom. Ale takie właściwości mają tylko pektyny surowe. Swój niepowtarzalny smak jabłka zawdzięczają zawartości kwasów, głównie jabłkowego i cytrynowego, a także dobrze przyswajalnych cukrów. Ale wartość odżywcza jabłek nie jest jednakowa i zależy od odmiany, od tego, czy są one bardziej lub mniej dojrzałe,nawet od ich wielkości.

Dla zdrowia

Spośród wszystkich witamin obecnych w jabłkach, najważniejsza jest witamina C, która wzmacnia układ odpornościowy. Najbogatsze w tę witaminę są owoce dojrzałe, rosnące po nasłonecznionej stronie drzewa. Im kwaśniejsza odmiana jabłek, tym więcej w nich witaminy C. Gromadzi się ona pod skórką, dlatego najlepiej jeść, gotować i piec owoce nieobrane. Najwięcej tej witaminy znajdziemy w owocach surowych. A im dłużej będziemy je poddawać obróbce termicznej, tym większe będą jej straty. Co ciekawe, małe jabłka zawierają znacznie więcej witaminy C niż duże okazy.

Mimo kwaskowatego smaku jabłka odkwaszają organizm, ponieważ zawierają bardzo dużo zasadowych soli mineralnych. Ponadto są bogatym źródłem potasu (m.in. wraz z innymi elektrolitami reguluje on gospodarkę wodną w organizmie i zwiększa napięcie mięśni), a także żelaza, które zapobiega anemii.

Jabłka jedzone na surowo wzmacniają serce, układ nerwowy, mięśnie i poprawiają pracę wątroby. Mają ponadto działanie moczopędne, więc mogą zmniejszać obrzęki nóg.

Medycyna ludowa przypisuje im leczniczy wpływ na bóle stawów. Gotowane tarte jabłka leczą też biegunkę u dzieci oraz niestrawność i choroby wrzodowe u osób dorosłych. Herbatka ze skórek jest doskonałym środkiem do płukania jamy ustnej i gardła. Ma właściwości dezynfekujące i likwiduje stany zapalne.

Domowy ocet jabłkowy, wypijany codziennie w proporcjach:

2 łyżeczki octu wymieszane z 2 łyżeczkami miodu i 1/2 szklanki przegotowanej wody, uzupełnia potas w organizmie, hamuje rozwój infekcji i poprawia trawienie. Powinny jednak unikać go osoby z chorobą wrzodową.

Dla urody

Jabłka ułatwiają przyswajanie wapnia przez organizm, dzięki czemu wzmacniają zęby, włosy i paznokcie. Gryzienie twardego jabłka służy dziąsłom. Jednak wbrew obiegowej opinii nie wolno jeść jabłek po umyciu zębów, ponieważ zawarty w nich cukier sprzyja rozwojowi próchnicy.

Zawarta w jabłkach witamina C wymiata z organizmu wolne rodniki i bierze udział w wielu procesach metabolicznych, np. biosyntezie kolagenu, przeciwdziałając wiotczeniu skóry oraz zapewniając jej młody wygląd. Witamina C razem z witaminą P uszczelnia i uelastycznia ścianki włosowatych naczyń krwionośnych, zapobiegając powstawaniu wysięków podskórnych i "pajączków".

Jabłka są niezastąpione w kuracjach odchudzających, cenią je kobiety, które dbają o linię, bo sycą i dostarczają stosunkowo niewiele kalorii (30–50 kcal w 100 g). Jednak jabłek nie można jeść bezkarnie, bo zawierają sporo cukru. W prawidłowo skomponowanej diecie zaleca się 300 g owoców dziennie, a w kuracjach odchudzających – tylko 150 g. Jeśli będziemy jeść więcej, to nie schudniemy.

... i dla podniebienia

Znanych jest ponad 10 tys. odmian jabłek. Różnią się one nie tylko wielkością, kształtem, kolorem, ale także smakiem, aromatem i zastosowaniem w kuchni. Twarde, soczyste, słodkie - nazywane deserowymi (lobo, delikates, spartan, jonagold, koksa pomarańczowa, ligol, rubin, gala, golden delicious, idared, mekintosz) jada się głównie na surowo. Rozgotowują się powoli, dlatego można dodawać je do takich potraw, w których powinny pozostać w postaci twardych kawałków, np. do gotowanej kapusty.

Do pieczenia, gotowania i na przetwory najlepiej nadają się jabłka kwaśne (antonówka, reneta), gdyż szybko się rozgotowują. Można też dodawać je do potraw, które wymagają zakwaszenia. Zastąpią ocet np. w barszczu czy kapuśniaku, podniosą smak jarzyny z buraków. Największe zastosowanie mają jabłka o pośrednich właściwościach, tzw. stołowe (beforest, landsberska, linda, red wealthy, bankroft, boiken, cortland, jonathan). Jadamy je na surowo, dodajemy do potraw i przetwarzamy.