Herbata

Herbata

  • - zmniejsza skłonność do próchnicy zębów

  • - pomocne w leczeniu infekcji i zapaleń wirusowych

  • - pomocna przy przeziębieniach

  • - obniża ciśnienie tętnicze krwi

  • - ma działanie przeciwzakrzepowe

  • - ma działanie moczopędne

  • - wzmacnia naczynia włosowate

  • - pobudza wydzielanie soku żołądkowego

  • - neutralizuje wolne rodniki, które uszkadzają komórki

  • - obniża poziom cholesterolu

  • - ma działanie przeciwbólowe

  • - pomaga zwalczać biegunki

  • * dotyczy to zarówno czarnej jak i zielonej herbaty

  • * należy unikać picia gorącej herbaty, gdyż może powodować uszkodzenie błony śluzowej gardła

  • * może powodować ciemnienie zębów

  • * nadmiar hamuje wchłanianie żelaza

  • * nadmiar może powodować bezsenność

Herbata - korzystny składnik diety

W jej skład wchodzi wiele aktywnych związków. Do najważniejszych zalicza się kofeinę oraz powstające z niej teofilinę oraz teobrominę. Związki te, pobudzając ośrodkowy układ nerwowy i wydzielanie specjalnych neuroprzekaźników, usuwają zmęczenie oraz poprawiają nastrój i koncentrację. Ich obecność wyraźnie wpływa na poprawę pracy serca, mózgu i mięśni.

Ponadto zawarte w herbacie związki polifenolowe (bioflawonoidy) pełnią ochronną rolę przed nadmiernym gromadzeniem się wolnych rodników, hamują zmiany nowotworowe oraz przeciwdziałają procesom miażdżycowym. Ich zawartość jest kilkakrotnie wyższa w herbacie zielonej niż czarnej.

Ogólnie herbata wywiera korzystny wpływ na stan naszego zdrowia, należy jednak pamiętać o jej negatywnym wpływie na wchłanianie żelaza oraz, że picie herbaty późnym wieczorem może utrudniać zasypianie.

fot.Yandex

Pierwsze znane wzmianki o herbacie (z łac. herba znaczy zioło) pojawiają się w liście króla Jana II Kazimierza do żony Ludwiki Marii (XVII wiek). Początkowo była traktowana jako ziele lecznicze i zwyczaj picia herbaty rozpowszechnił się dopiero w drugiej połowie XVIII wieku, pomogły w tym również dobre stosunki handlowe pomiędzy Polską i Anglią. Ze względu na wysoką cenę napój ten pity był jedynie na dworze królewskim, dworach magnackich oraz bogatej szlachty i mieszczan. Przez liczne kontakty z Rosją i ZSRR w Polsce, zwłaszcza na utraconych wschodnich terenach a później wśród repatriantów często na określenie herbaty używano określenia czaj. Na tych terenach również popularne było urządzenie służące do jej parzenia zwane samowarem.W gwarze więziennej używa się pochodzącej od czaju formy czajura jako synonimu bardzo mocnego naparu mieszanki herbaty, kawy i tytoniu (np. 6 łyżek herbaty, 6 łyżek kawy, tytoń z jednego papierosa) zalewanego wrzącą wodą gotowaną za pomocą buzały.

Właściwości

Herbata zawiera znaczne ilości katechin, głównie epikatechinę, epigallokatechinę, galusan epikatechiny i galusan epigallokatechiny – są to związki spełniające rolę przeciwutleniaczy. W świeżo zebranych liściach zawartość tych związków może dochodzić do 30% suchej masy. Najwyższe stężenie katechin występuje w herbacie białej i zielonej, czarna zawiera mniej związków z tej grupy gdyż ulegają one rozkładowi podczas procesu fermentacji. Herbata zawiera także taniny, teaninę, znaczne ilości jonów fluorkowych (do 0,03%) oraz alkaloidy purynowe, jak kofeina (do 4,5%), teobromina (do 0,5%) oraz teofilina (do 0,04%). Herbata jest bogata także w niektóre witaminy: A, B1, B2, C, E i K. Ponadto zielona herbata zawiera niebiałkowy aminokwas L-teaninę, który wykazuje działanie uspokajające, zmniejszające stres i niepokój oraz stabilizujące nastrój osób pijących zieloną herbatę.źródło: Wikipedia

W Azji zwyczajowo na stole stawiano duży samowar, na nim imbryk, a w tym imbryku wrzała esencja herbaciana. I tak jest prawidłowo!

U nas, w Polsce, uważamy, że gotowanie herbaty zabija wszystkie jej wartości. Tymczasem ona dopiero powyżej 100 st. C zaczyna być sobą. Wyparzają się garbniki, witaminy B1, B6 działające przeciw otyłości; wyparza się delikatna teina, puryna i rutyna, która uelastycznia naczynia krwionośne. Garbniki w herbacie działają odkażająco i zastępują na Wschodzie jodynę.

Narody Azji zalewają rany esencją herbacianą i owijają je gałgankiem z płatkami herbacianymi. Po dwóch dniach obrzęk znika, a po tygodniu wszystko się goi. Również na kobiece problemy ze śluzówkami najlepsza jest esencja herbaciana, przechowywana w srebrnym dzbanuszku (w srebrze nie rozwijają się żadne bakterie ani jednokomórkowce). Należy robić płukanki i podmywania.

Esencja herbaciana stosowana do przemywania ran i pielęgnowania odleżyn działa dwa razy skuteczniej niż wywar z kory dębu.

Dobrze zaparzona mocna herbata zabezpiecza przed chorobami krążenia, serca, niewydolnością mózgu, kłopotami z zapaleniem śluzówki na tle ataku szczepów wirusowych, nawet przed grypą...

Ojca Grande przepisy na zdrowe życie "Prasa Bałtycka", Gdańsk 1997