Al dagió la nìif

'L dàgió la nìif

Sǜ 'ndi càap e sǜl gualìif

suspisa e sensa fracàs

'ntàat ca la giira, la nìif

la finis gió bàs.

I bàla i fiòch bianch

'ndèl ciél spazióos,

vèrs 'l teré ai se móof

stanch.

'N mìla fórmi la se fà groosa

sǜ 'ndi tèc’ e sǜ 'ndi camìi,

sǜli sciesi e itè 'ndi giardìi

là poosa.

Tǜt 'ntóren l'è pàas,

ciǜüs èn dè'n póz profónt

sensa 'nterès 'l mónt

'l tàs.

Cade la neve

Sui campi e sulle strade

silenziosa e lieve

volteggiando, la neve

cade.

Danza la falda bianca

nell’ampio ciel scherzosa,

poi sul terren si posa,

stanca.

In mille immote forme

sui tetti e sui camini

sui cippi e sui giardini,

dorme.

Tutto d’intorno è pace,

chiuso in un oblìo profondo,

indifferente il mondo

tace.

by Ada Negri

nif.mp3