'L pastór e 'l marinar
(di Vittorio Crapella - 02-07-2018)
'L pastór e 'l marinar
'L pastór 'l varda gió dala móntàgna 'l mar grànt e azzür e 'l pensa: "Sa pödarisi ‘ndàa en gir con la naf en de bèi posc' fiurìic’ cóma sa 'l födes sèmpri prümavera !
'L marinàr 'l varda la móntàgna vérda e 'l pensa: "Cóma 'l sarìs bel pudìi vìif densü, en de 'na bàita tüta mia en mèz al pràat fiurit, lóntàa da la bürasca del mar, 'nséma a tüc' i mée !"
'L vèet 'l bufa gió da la móntàgna vèrs 'l mar e 'l pensa: "gnàa 'n óm sta bée en dèl post 'ndùa l'è."
Dal mar vèrs la móntàgna 'l tira sǜ 'na bela aria e la pensa: "A sto mònt gnàa 'n óm l'è contèet de cóma 'l stà."
(by Vittorio C. - 02-07-2018) - 'l gh'è nè amò
Il pastore e il marinaio
Il pastore guarda giù dalla montagna il mare grande e azzurro e pensa: "Se potessi andare in giro con una nave in bei posti fioriti come se fosse sempre primavera !"
Il marinaio guarda la montagna verde e pensa: "Come sarebbe bello poter vivere su un maggengo, in una baita tutta mia, in mezzo ad un prato fiorito, lontano dalla burrasca del mare, assieme a tutta la mia famiglia !"
Il vento soffia giù dalla montagna verso il mare e pensa: "Neanche un uomo sta bene dov'è."
Dal mare verso la montagna tira una bella aria e pensa: "A questo mondo neanche un uomo è contento di come sta."