Hoe kan ik, een maan,
van zo lang, van zo ver,
U tegemoetkomen in mijn baan,
mijn Zon, mijn Ster.
Want elke bol ziet
aan wie ik echt behoor,
Zij die mij steeds verbiedt
dat ik haar overdag stoor.
In de open zee vlij ik mij neer
en als ik mijn vriezende tranen van me spoel,
mis ik Uw vurige handen des te meer.
En U zult wel weten wat ik bedoel
als ik zeg dat hoe ik mezelf ook wentel of keer,
ik me toch tot U aangetrokken voel.
smokkel drupjes met je mee
nip teugjes binnen
hallucineer jezelf de golven in
zwem tegen de stroom
voor de druppels zijn uitgeteld
en de tijd je velt
roze wolken vervlechten zich met grijstinten
hier en daar ontsnapt een spettertje
mondjesmaat dunnen de wolken uit
ik glip erdoorheen
dwarrel naar beneden
zigzag tussen de waterspatjes
de grond nadert alsmaar sneller
wervelwinden monden uit in regenvlagen
druppels kletteren kordaat op me neer
machteloos zwier ik in de lucht
op zoek naar een omhoogstuwende druppel
die me de weg terug wijst
maar alle druppels zijn eensgezind
een voor een kletsen ze neer
stilaan sijpelen ze de aardkorst in
mij zetten ze af met beide voeten
op de grond
Soms heb ik het gevoel dat je al afscheid hebt genomen
Dat je in je dromen bent verdronken
en het heldere water steeds moeilijker te bereiken is
Golven van herinneringen zwemmen je voorbij
Ze halen je in op je tocht naar de bodem
terwijl het voor ons aan het oppervlak steeds moeilijker wordt
om je vervaagde gezicht te bemerken in de donkere diepte
Reikend naar je hand
proberen we samen met jou je herinneringen terug boven water te halen
maar hoe langer we proberen, hoe dieper jij wegzakt
in je draaikolk aan gedachten
Ik kijk je in je ogen
maar je bent te ver weg om me te zien
Ik mis je
terwijl je naast me zit
Stil was het toen de bosjes
fluisterden om hoop
Stil was het toen de bomen
verandering eisten
Stil was het toen de dieren
hun laatste woorden zeiden
Stil was het toen onze ogen
open gingen
ik wil met je dansen,
jou om me heen en
ik op de tippen van m’n teen
want jij, jij bent wondermooi,
prachtig, subliem
met geen enkel antoniem
je hoort me en je luistert
naar al mijn prietpraat
zelfs al herhaal ik het tien keer
je begrijpt en je laat
je laat me zijn wie ik ben
en ik laat jou
voor hoe ik je ken
want kijk naar jou
met je mooie, gefocuste ogen
besef je dat dit gedicht over jou gaat?
heb je dat al eens overwogen?
Dus liefste lezer,
ja inderdaad jij,
wil jij alsjeblieft
even dansen met mij?