Als ik alles kon.
Als ik de wereld had.
Als.
Maar ik heb niets dan woorden
In de wind.
Dus schrijf ik je een wereld
Op een handpalmgroot papiertje.
Zet die wereld tussen haakjes,
Laat haar wiegen
In de wind.
(Poëzie
Is een
Emotie
Die je
Koestert
Bij het slapengaan. Even maar, maar even nog
Met de laatste lamp die achter wolken brandt.
Zich nestelend in de witte
Warmte onder woorden.)
En zo draait je kleine wereld door
Tot je opent wat gedicht is.
Mathijs Clement (6GRWI)
2e prijs 2018