ik wacht
in de zilte schaduw
van mijn zelf
op de zon
die zoete hoer
ik dacht
die zee keert
terug en neemt
ook mijn tranen mee
voor de zoute dood
zich strekt
over de lege oever
zijn dronken sterren
drenkt
in het nat
de zon
begrijpt me niet
hoog in de lucht
wacht ze
ziet ze
het schelpdier
niet
zijn verdriet
Helder Deploige
tweede prijs 1995