Op ons Avondje Kunst op 23 mei maken we bekend welke deelnemers van de poëziewedstrijd in de prijzen vallen. Zes gedichten maken nog kans op de publieksprijs. Hier kan je de genomineerde gedichten lezen en je stem uitbrengen op jouw favoriete gedicht.
Straks
Bromfiets snort door de slapende verte
Verkeerslicht twijfelt voor
De Eenzame Kuieraar gaat naar daar, komt van
elders prikt een Vogel gaatjes in
de Zwijgende Stilte hoort
een Schaduw zwaait naar
het Ontwakende Licht
Bril
Jij bent de eerste die ik begroet
de laatste die ik gedag zeg.
Ik kijk nooit naar je om
toch ben je altijd aan mijn zijde.
Wanneer ik naar de wereld kijk
kijk je steeds met me mee.
Zonder dat ik naar je kijk
kan ik je helemaal doorzien.
Wij zijn een perfecte symbiose
zonder jou, zie ik het niet zitten.
Bedankt om mij de wereld te tonen.
Geknikt
knikkeren
allen tegen één
hun ogen
als stalen bolleketten
hun woorden
ketsen haar weg
hun hoofden
knikken elkaar toe
geen plek blijft onberold
mikken
schieten
raken
het doelwit geknikt
weggeknikkerd
morgen weer
allen tegen één
knikkeren
Temporele uitbraak
gedachten pijnigen, de gevangenis van het brein ((zo vaak))
woorden van lijden, doordrenkt van bloed,
genoeg van het strijden,
tegen de wereldse gloed,
want geen licht is zo vals,
geen lach zo naïef,
als ’t vuur van de mens,
de grijns van een dief.
bestolen van vreugde,
vervuld met het donker,
mijn ziel zo verheugend,
in al wat is somber.
voor al wat is pracht,
mijn hart o zo teder,
vervuld van het licht,
de vreugde keert weder,
de grijns op ’t gezicht,
medemensen rondom,
de lach blijft naïef,
maar ’t licht is oprecht.
’t zijn momenten als deze,
waarvoor ik nog vecht.
woorden tegen lijden, voor als ik gevangen zit in m’n zijn
gedichten bevrijden, de gevangenis van het brein ((zo soms))
Tekenen
Tekenen is als dromen
Je hoort het potlood krassen
en als je even niet kijkt
komen de tekeningen tot leven
Ze springen en dansen
vechten en spuwen vuur
ze kruipen naar een ander blad
om even een praatje te maken met de overkant
Alles kan, alles mag
eeuwenoude kaarten of kastelen
monsters met duizend armen
en vijf paar ogen
enorme oorlogen
of een eeuwenoude liefde
tussen twee onsterfelijken
En toch
als het even niet lukt
gom je gewoon alles weg
Oh mensheid, oh grotkristallen kind
En het verbaasde me dat
Mijn wereld met
gestalte zo rond
bergen zo hoog
en valleien zo diep
zo iets breekbaars kon baren