nu kan je rustig dood zijn; ver
zijn je woorden. ik weet niet meer
hoe lang je nog bij me bleef
praten. de wereld weende
niet genoeg om jou; klein
en kleiner: ik en zus en broer. we
hebben nooit meer elkaars hand vastgeklemd
als toen; toen ze logen dat je al weg was
en de tranen tranen waren; wist ik
toen maar dat ik ze beter spaarde
voor daarstraks. leegte
is mooier dan ik durfde te vrezen.
nu kan je rustig dood zijn; vaar wel
over mijn laatste tranen. ik wil
weer lachen, de ballingschap is voorbij.
David Van den Hende
eerste prijs 1997