Het dichten van wonden

nu kan je rustig dood zijn; ver

zijn je woorden. ik weet niet meer

hoe lang je nog bij me bleef

praten. de wereld weende

niet genoeg om jou; klein

en kleiner: ik en zus en broer. we

hebben nooit meer elkaars hand vastgeklemd

als toen; toen ze logen dat je al weg was

en de tranen tranen waren; wist ik

toen maar dat ik ze beter spaarde

voor daarstraks. leegte

is mooier dan ik durfde te vrezen.

nu kan je rustig dood zijn; vaar wel

over mijn laatste tranen. ik wil

weer lachen, de ballingschap is voorbij.

David Van den Hende

eerste prijs 1997