De beschaving rukt op,
het menselijk ras als moordend' eg
krakend kwijnt het bos
de eeuwigheid in, weg.
Het Schip van de industrie roeit
verder, roeit de dieren uit
strakke stroken asfalt vegen
generaties in wrange vegen uit.
De rivier voert het beschaafde
gif dwangmatig met zich mee
het water voor later
bereikt levenloos de zee.
De blauwe Moeder beweent
weemoedig het sterven van haar kroost
tranen bestempeld door de
mensheid als illegaal geloosd.
Kristiaan Art
tweede prijs 1991