De denker

zoals sprankelend kristal

de kleurloze schittering

van melancholisch maanlicht

verdeelt

in een zoetgevooisd spectrum

van stille zonnestralen,

wil ze zijn weinige maar

wonderbaarlijke woorden

eeuwig in haar hart sluiten,

zijn doodvermoeide tranen

troosten

en met haar zijden liefde

zijn fluwelen glimlachje

verdienen,

wil ze zijn souffleuse zijn

en met gouden fantasie

het fragiele gemoed van

haar gebroken denkertje

veel diamanten dromen

influisteren.

Daphne Stremus

3de prijs 2013