De denker
zoals sprankelend kristal
de kleurloze schittering
van melancholisch maanlicht
verdeelt
in een zoetgevooisd spectrum
van stille zonnestralen,
wil ze zijn weinige maar
wonderbaarlijke woorden
eeuwig in haar hart sluiten,
zijn doodvermoeide tranen
troosten
en met haar zijden liefde
zijn fluwelen glimlachje
verdienen,
wil ze zijn souffleuse zijn
en met gouden fantasie
het fragiele gemoed van
haar gebroken denkertje
veel diamanten dromen
influisteren.
Daphne Stremus
3de prijs 2013