kus me, laat mijn vragen
onbeantwoord in je ogen
liggen, gestrekter dan voorheen,
zolang ik praten blijf;
steeds verder raakt mijn kunnen
kijken, ver voorbij de stromen
op je wangen - ik kan niet
meer, doe jij het: kus me.
David Van den Hende
tweede prijs 1997