Als
De klok je ogen tot streepjes tikt
Het zwart je wimpers toestrikt
Tranen je zon besneeuwen
Je alles weg wilt schreeuwen
Je hoofd de sneltrein weer eens mist
Je verdrinkt in letters die waren gewist
Twijfels je hart omwroeten
Kleuren vervagen door het moeten
Zal ik
Je scherven tot mozaïeken lijmen
Je woorden tot verzen rijmen
Je wangen tot putjes kuilen
Je schaduw door licht inruilen
Je zorgen in troost verpakken
Je muren met gekus verzwakken
Je kilte tot een blos verwarmen
In mijn huilbare schuilbare armen
Hanne Van Kerschaver (5MTWE)
1e prijs 2018