Daar lag hij dan
geveld door onschuld
na het vluchtig huppelen
tussen 12 en 13
omdat het even vredig stil was
Ergens tussen
vrienden en buren
vond men
zijn lego-stenen lijfje
ondergesneeuwd door
meerdere contradicties
van roet en vlokjes
Alweer traande moeder stromen
en gaf als relikwie
haar glimlach mee
met de gouden jongen
en met hetgeen hij verzweeg
tijdens ‘t verlaten van
wat stemmen
en wat onrecht
Ze riep hem nog na
de deur op een kier te laten
bij het binnengaan.
Vaarwel.
David Van den Hende
eerste prijs 1996