Ik schrap...

Ik schrap

een

voor

een

wat me ooit nog

dichterlijke vrijheid

maar nu toch

onbeduidend

scheen

een streepje muziek

met een puntje gedicht

waar ik na het laatste refrein

woordeloos mijn pen heb opgelicht

ik haal de doorhalingen aan

de fijn uitdijende lijnen

monden uit in een vraagteken

tolken wat ik onmogelijk kon rijmen

waarom ik zoekend naar een beeld

in dat beetje veiligheid van jou

blijf opbotsen tegen betonnen muren

je waaghalzerig de waarheid niet weten wou

jij schrapt

een

voor

een

wat me ooit nog

geestgebonden gevoeligheid

maar nu toch

onbeduidend

scheen

Rini Vyncke

Tweede prijs 2005