Ik schrap
een
voor
een
wat me ooit nog
dichterlijke vrijheid
maar nu toch
onbeduidend
scheen
een streepje muziek
met een puntje gedicht
waar ik na het laatste refrein
woordeloos mijn pen heb opgelicht
ik haal de doorhalingen aan
de fijn uitdijende lijnen
monden uit in een vraagteken
tolken wat ik onmogelijk kon rijmen
waarom ik zoekend naar een beeld
in dat beetje veiligheid van jou
blijf opbotsen tegen betonnen muren
je waaghalzerig de waarheid niet weten wou
jij schrapt
een
voor
een
wat me ooit nog
geestgebonden gevoeligheid
maar nu toch
onbeduidend
scheen
Rini Vyncke
Tweede prijs 2005