Mijn moeder
was
een lentedag of zomerse avond,
samen in een stoel
met het open boek
van mijn emoties op haar schoot
zodat zij ook mij
kon voorlezen voor het slapengaan.
En de grote stilte is
dan wel
nog niet
gevallen,
maar die gedeelde vakantiedagen
van ‘wat eten we’ en ‘ik verveel me’
en flink zijn
horen in het prentenboek
van onze herinneringen
waarin ik weldra
iets meer ruimte
voor andere raadgevers zal hebben
nu er
geen prille lentedagen
van jou en mij
meer zullen zijn.
Hanne Vyncke (6 LAWE)
tweede prijs 2010