ging alles trager,
slow motion, zoals
men dat noemt, en
ik keek om me heen,
en zag alles, of
bijna alles.
Ik zag
de oude man met
de grijze aktetas, op
de stoep, onwetend
wat er zodra gebeuren zou.
Ik zag
de buurvrouw met
haar lach, vrolijk
zwaaiend, niet beseffend
dat het lachen haar weldra zou vergaan.
Ik zag
mezelf, als kleuter
(een flashback als het ware),
onschuldig kijkend, onbewust
van het lot dat hem ooit te wachten stond.
Ik zag alles, of bijna alles.
Maar de auto, die me in razendsnelle vaart tegemoet reed;
Nee, die zag ik niet.
Sepp Tyvaert (4 LAb2)
derde prijs 2008