137. Storm in de Melkweg

De Terranen proberen nog steeds een bondgenootschap tot stand te brengen tussen de grote volkeren van de Melkweg om de dreiging van de Posbis het hoofd te bieden, maar de onderhandelingen met de Akonen verlopen zeer stroef en daarom creëert Perry Rhodan een pressiemiddel. Drie Terraanse schepen, die vermomd zijn als fragmentschepen van de Posbis, vliegen het Blauwe stelsel binnen en vliegen er van planeet tot planeet alsof ze een verkenningsmissie uitvoeren. De Akonen kunnen enkel passief toezien als ze beseffen dat ze niet opgewassen zijn tegen deze dreiging. Enigszins tegen hun zin, maar zonder veel keuze, gaan ze terug naar de onderhandeltafel en gaan ze akkoord met een bondgenootschap met de Terranen en de Arkoniden.

Ondertussen vertrekt een oorlogsvloot bestaande uit met Terranen bemande Arkonidische schepen en onder het bevel van Atlan ten strijde tegen de onzichtbare druppelvormige schepen van de Laurins, die 22 lichtjaar van M13 verwijderd in een ruimteslag verwikkeld zijn met 11 Posbischepen. Op deze manier wil men de Posbis duidelijk maken dat mensachtige volkeren van de Melkweg verstandelijk zijn en willen samenwerken met de Posbis. Het opduiken van de Arkonidische vloot heeft tot gevolg dat de Laurins vluchten. Iedereen denkt dat het plan gelukt is, maar als er plots 500 nieuwe fragmentschepen materialiseren die de Arkonidische schepen onmiddellijk aanvallen, beseft men dat de Posbis niet zo snel vrienden maken. Bovendien beginnen de robotten met een invasie van M13, waarbij ze talrijke werelden van het Grote Imperium in brand zetten. Atlan en Perry beseffen dat ze deze invasie niet meer alleen aankunnen en roepen de hulp in van de ruimtevloten van de andere galactische volkeren. Belangeloos stellen de Springers hun vloot ter beschikking om bedreigde planeten te evacueren.

Tijdens de gevechten wordt bovendien al snel duidelijk dat de Posbis erin geslaagd zijn om de plasmacommandanten van hun schepen te beschermen tegen de nieuwe narcosestralers van de Terranen.

Op Terra stellen Van Moders en Kule-Tats bij hun onderzoeken vast dat het celplasma van de Posbis een natuurlijke oorsprong heeft en ze nemen aan dat grote hoeveelheden plasma een eigen persoonlijkheid kunnen ontwikkelen.

De jonge telepaat en passieve teleporteur Olf Stagge, die de activiteiten van Kule-Tats in het oog moet houden, merkt op dat het onderzochte celplasma, gevoelens van welbehagen toont, hetgeen in duidelijk contrast staat met de haatgevoelens tegen alles wat organisch is, die typisch zijn voor de plasmacommandanten van de fragmentschepen. Daarnaast merkt Stagge op dat de individuele plasmacomponenten in een paramechanische contact met elkaar staan. Om deze bevindingen in de praktijk te testen vliegt de THEODERICH naar M13 waar ze op zoek gaan naar één van de nog voor narcosestralers gevoelige fragmentschepen. Op de 2de augustus van het jaar 2113 wordt een dergelijk schip gevonden en teleporteren Gucky en Ras Tsjoebai met Tako Kakuta, John Marshall en het celplasma van de Aarde in het geneutraliseerde Posbischip. Ook Stagge, die als passieve teleporteur slechts dan kan springen als een andere teleporteur zich op zijn teleportatie concentreert, neemt eveneens aan de actie deel. De telepaten laten het meegebracht plasma aan de zes in koepels ondergebrachte plasmacommandanten van het fragmentschip meedelen de de mensen het inwendige liefhebben, maar tijdens de actie wordt Stagge door de Posbis neergeschoten terwijl hij een subplasmacommandant verdedigt tegen opdringende robotten. Deze actie heeft tot gevolg dat de subcommandant voortdurend het volgende telepathische bericht uitstraalt: "Hier is echt leven, echt leven is hier!". Voor de rest lijkt de actie echter succesvol te verlopen.

Vervolgens zendt de THEODERICH met behulp van de symboolomvormer het volgende bericht naar de Posbis: "Wij houden van het binnenste! Wij redden het binnenste!"

Als reactie hierop komt de volgende vraag van de basis van de Posbis: "Zijn jullie het echte leven? Helpen jullie het echte leven?"

De THEODERICH antwoordt hierop: "Omdat wij echt leven zijn, houden we van het binnenste. We helpen het echte leven en redden het binnenste."

Uiteindelijk antwoorden de Posbis weer: "Bemint het echte leven, dan zijn jullie echt leven." en gelijktijdig staken alle Posbischepen hun aanvallen op doelwitten in de Melkweg.