109. Blokkadering om Lepso

Ook Terra en de werelden van het Grote Imperium worden nu overspoeld met Liquitief verslaafden. De sterke verspreiding van de drug is te wijten aan zijn verjongende werking die tijdens de eerste jaren van de verslaving op te merken is.

Onderzoek heeft uitgewezen dat Thomas Cardiff, die sinds zijn persoonlijkheid door een hypnoblok veranderd werd en als Edmond Hugher op Zalit leefde en daar bewaakt werd, door een robot dubbelganger vervangen werd. Voor deze verwisseling, die reeds dertig jaar geleden heeft plaatsgevonden, zijn de Anti’s verantwoordelijk. Bovendien hebben ze er door bemiddeling en financiering voor gezorgd dat Edmond Hugher geneeskunde heeft kunnen studeren aan de hogescholen van de Ara’s. Sinds hij afgestudeerd is, heeft Edmond Hugher voor de Anti’s aan de ontwikkeling en productie van Liquitief gewerkt.

Om een verdere verspreiding van de drug tegen te gaan, legt de Solaire Vloot samen met Arkonidische roboteenheden een blokkadering rond de planeet Lepso. De Springers zijn verontwaardigd en een vloot van de Zeer Gewichtigen valt op vraag van minister-president Gal-Tan de blokkadeformatie aan, maar deze worden door de robotschepen teruggeslagen.

Als John Marshall en vijf andere telepaten van het mutantenkorps met een individutaster van Swoonse makelij de hersenfrequentie van Hugher proberen op te sporen, grijpen de Báalol priesters in door diens hersenfrequentie te veranderen. Hierdoor wordt het hypnoblok verwijderd en komt de personaliteit van Thomas Cardiff terug op de voorgrond. Als deze ontdekt dat 58 jaar van zijn leven verloren zijn gegaan, verdiept zijn haat tegen Perry Rhodan. Samen met 150 Anti’s vlucht Rhodan’s zoon met een cilinderschip van de Springer. Met behulp van hun parapsychische krachten slagen de Báalols erin om het energiescherm van het schip zodanig te versterken dat ze de blokkadering kunnen doorbreken. Thomas Cardiff is weer een geducht tegenstander geworden, maar nu aan de kant van de Anti's.

De geringe voorraad Liquitief die op Lepso ontdekt wordt, toont aan dat de vrijhandelswereld niet het centrale productiecentrum van de drug is, maar slechts een verdeelstation. De zoektocht gaat dus verder.