การยิงต่อสู้อากาศยาน

ตอนที่ ๑  กล่าวทั่วไป

การต่อสู้เครื่องบินข้าศึก

         ก. หน่วยรบทางพื้นดิน ซึ่งใช้ปืนกลแบบ ๙๓ ขนาด .๕๐ นิ้ว บ.๒ เป็นอาวุธต่อสู้อากาศยานนั้น  โดย ปกติจะไม่ทำการยิงเครื่องบินของข้าศึก นอกเสียจากเครื่องบินนั้นทำการโจมตีที่มั่นของฝ่ายเรา ยกเว้นเครื่อง บินบรรทุกทหารและเครื่องบินตรวจการของปืนใหญ่ข้าศึก ซึ่งบินในระยะต่ำจึงจะทำการยิง

         ข. เมื่อปืนกลแบบ ๙๓ ขนาด .๕๐ นิ้ว บ.๒ ของหน่วยรบทางพื้นดิน  รวมกันเข้าเป็นหน่วยหนึ่งสำหรับ ทำการป้องกันต่อสู้อากาศยานภายในพื้นที่อันหนึ่งภายใต้การควบคุมของผู้บังคับกองป้องกันต่อสู้อากาศยานแล้วจะ สามารถทำการต่อสู้เครื่องบินได้ทุกชนิดซึ่ง-

              ๑. แน่ใจหรือจำได้ว่าเป็นเครื่องบินของข้าศึก

              ๒. แน่ใจว่าเป็นการกระทำของข้าศึก

การยิงต่อสู้อากาศยาน

         ปืนกลแบบ ๙๓ ขนาด .๕๐ นิ้ว บ.๒ จะยิงได้ผลต่อเครื่องบินซึ่งบินในระยะต่ำภายในระยะลาด  ๖๐๐ ถึง ๘๐๐ หลา

ลักษณะของการบิน

         ก. ที่หมายทั้งหลาย อาจทำการบินได้หลายชนิดดังต่อไปนี้:- 

              ๑. บินระดับ ลักษณะการบินระดับเครื่องบินจะบินด้วยระยะสูงคงที่

              ๒. บินดำ ลักษณะการบินดำ เครื่องบินจะบินด้วยการลดระยะสูงลงมาเรื่อย ๆ

              ๓. บินไต่ขึ้น ลักษณะการบินไต่ขึ้นเครื่องบินจะบินด้วยการเพิ่มระยะสูงขึ้น

              ๔. บินเข้ามา ลักษณะการบินเข้ามาเป็นลักษณะการอันหนึ่งซึ่งเครื่องบินบินเข้ามาหาปืน

              ๕. บินออกไป ลักษณะการบินออกไปเป็นลักษณะการบินอันหนึ่งซึ่งเครื่องบินบินออกไป

              ๖. บินผ่าน ลักษณะการบินผ่านคือเป็นลักษณะการทุกชนิดที่ไม่ใช่การบินเข้ามาและบินออกไป

              ๗. บินตรงเข้าหาปืน ลักษณะการบินชนิดนี้เป็นลักษณะอันหนึ่งซึ่งเครื่องบินบินตรงเข้าหากึ่งกลางปืน

              ๘. ด้วยการผสมลักษณะการบินชนิดต่าง  ๆ  ข้างบนนี้   ลักษณะการบินทุกชนิดของเครื่องบินก็จะ สามารถบอกได้เช่นตัวอย่าง "บินดำเข้ามา" "บินระดับผ่าน" หรือ "บินดำตรงเข้าหาปืน"

         ข. จุดตรงทิศทางที่เครื่องบินจะบินผ่าน ใกล้ที่สุดกับแนวที่ตั้งปืนเรียกว่า "จุดผ่านกลาง"  ส่วนของทิศ ทางที่เครื่องบินจะบินเข้าไปยังจุดผ่านกลางเรียกว่า "ขาบินเข้า" ส่วนของทิศทางซึ่งเครื่องบินพ้นออกไปจากจุด ผ่านกลางเรียกว่า "ขาบินเข้า" ส่วนของทิศทางซึ่งเครื่องบินพ้นออกไปจากจุดผ่านกลางเรียกว่า "ขาบินออก" 

         ค. เส้นตรงซึ่งสมมุติขึ้นจากปืนไปยังที่หมายเครื่องบินเรียกว่า "เส้นตรงจากปืนไปยังที่หมาย"

         ง. เส้นตรงตามทิศทางที่เครื่องบินกำลังบินอยู่เรียกว่า "ทิศทางการบิน"

         จ. มุมซึ่งเกิดขึ้นโดยปืน ที่อยู่ปัจจุบันและที่อยู่ต่อ ๆ ไปของที่หมายเรียกว่า "มุมบินผ่าน" มุมที่ผ่าน  ณ จุดผ่านกลางจะเท่ากับ ๑,๖๐๐ มิลเลียมเสมอ

มุมยิงดัก  ณ จุดผ่านกลางสำหรับทุก ๆ ระยะความเร็วของเครื่องบิน ๑๐๐ ไมล์ต่อชั่วโมงเท่ากับ  ๗๐ มิลเลียม วิธีอื่น ๆ ที่จะได้มุมยิงดัก ณ จุดผ่านกลางมาอย่างถูกต้องแน่นอนก็คือ  คูณความเร็วของเครื่องบินโดย ประมาณด้วย ๓/๔

เหตุยังผลในการเล็งดักต่อมุมบิน

         ก. ตารางมุมยิงดัก ถือเอาที่หมายตรงจุดผ่ากลางหรือใกล้จุดผ่ากลางเป็นหลัก  ในขณะที่มุมบินเพิ่มขึ้น เรื่อย ๆ มายังจุดผ่านกลาง จำนวนมุมยิงดักก็จำเป็นจะต้องเพิ่มขึ้นเช่นเดียวกัน  เมื่อเครื่องบินบินผ่านจุดผ่าน กลางและบินต่อไปในขาบินออก จำนวนมุมยิงดักก็จะลดลงขณะที่มุมบินเริ่มต้นเพิ่มขึ้น  จำนวนมุมยิงดัก ที่จำเป็น ณ จุดผ่านกลางเรียกว่า "มุมดักเต็มที่"

         ข. ตารางที่ ๒ แสดงถึงส่วนหนึ่งของมุมยิงดักที่จำเป็นสำหรับมุมบินต่าง ๆ