การฝึกเบื้องต้น
การฝึกเบื้องต้น
ขอบเขต
ก. การกำหนดการฝึกเบื้องต้น ประกอบด้วยขั้นต่าง ๆ ดังต่อไปนี้:-
๑. ความจำเป็นเกี่ยวกับเครื่องบิน
๒. การประมาณระยะและความเร็ว
๓. การฝึกท่ายิง
๔. การแสดงการยิงให้ดู
๕. การฝึกเล็งตาม
๖. การฝึกยิง
ข. ทหารทุก ๆ คน จะต้องได้ฝึกตามกำหนดการฝึกเบื้องต้นที่ได้กล่าวไว้ในข้อ ก. ข้างต้นเสียก่อนให้ เรียบร้อยสมบูรณ์ ก่อนที่จะทำการฝึกยิงต่อเป้าเคลื่อนที่บนอากาศต่อไป และรวมทั้งการฝึกเบื้องต้นที่กล่าวไว้ใน บทที่ ๓ ด้วย ทหารจะต้องฝึกให้เรียบร้อยเสียก่อนที่จะเริ่มทำการฝึกยิงต่อสู้อากาศยาน
ความจำเกี่ยวกับเครื่องบิน
พลยิงทุก ๆ คนจะต้องได้รับการสอนในเรื่องความจำเกี่ยวกับเครื่องบินโดยตลอด สอนพลยิงให้รู้จักจำ เครื่องบินในขั้นต้นทั้งก่อนและหลังเริ่มการสอน
การกะระยะและความเร็ว
ก. การกะระยะ ความมุ่งหมายของการกะระยะก็เพื่อสอนให้พลยิงรู้ว่าเมื่อใดจึงจะเริ่มยิงได้มี หลักเกณฑ์ประการเดียวเท่านั้นสำหรับกะระยะทางอากาศก็คือ รูปร่างของเครื่องบินที่ปรากฏให้เห็นนั่นเอง เมื่อสามารถทำได้ ให้ใช้เครื่องบินสำหรับฝึกให้ทหารได้รู้จักการกะระยะต่อที่หมายในอากาศให้ทหาร สังเกตเครื่องบินที่บินในลักษณะต่าง ๆ และทราบระยะแล้ว จนกว่าทหารจะรู้สึกเคยชินกับเครื่องบินที่ปรากฏให้ เห็นในระยะต่าง ๆ กันระยะ ๑,๐๐๐ หลาเป็นระยะหลักที่เหมาะ เพราะเป็นระยะที่พลยิงควรเริ่มทำการยิงได้ ในระยะนี้ ถ้าไม่มีเครื่องบินที่จะทำการฝึกดังกล่าวมาได้ ให้ใช้ตารางที่ ๓ เพื่อช่วยการฝึกได้
ข.การกะความเร็ว เมื่อสามารถทำได้ให้ใช้เครื่องบินเครื่องหนึ่งทำการฝึกทหารเพื่อกะระยะต่อที่หมายในอากาศ ให้ทหารสังเกตดูเครื่องบินซึ่งบินด้วยความเร็ว ที่บอกให้ทหารทราบแล้ว จนกว่าทหารจะรู้สึกคุ้นเคย
การฝึกท่ายิง
ก. ความมุ่งหมายของการฝึกนี้ เพื่อสอนพลยิงให้ปฏิบัติหน้าที่การยิงต่อสู้อากาศยานได้รวดเร็วและถูก ต้องแน่นอน
ข. ครูจะต้องดูแลกวดขัน เพื่อให้ทหารแต่ละคนเข้าประจำที่อย่างถูกต้อง ความเร็วในการเข้าประจำที่ จะบังเกิดได้ด้วยการฝึกนี้ ท่ายิงของทหารแต่ละคนจะตรวจสอบได้โดยให้ทหารเข้าประจำปืน ยิงด้วยวิธีคลายปืน เป้าที่มีมุมสูงมาก ๆ และที่มีมุมส่ายกว้าง ๆ โดยมิต้องกำหนดเป้าใด ๆ ให้ก็ได้
ค. ความสามารถในการยิงปืนกลให้ได้ผลนั้น ขึ้นอยู่กับมือ-ตา-เท้าให้สัมพันธ์ประสานกัน ด้วยการฝึก เท่านั้นที่จะทำให้สิ่งเหล่านี้บังเกิดผลได้ เพื่อทำปืนให้ตรงเป้าที่หมายโดยเร็ว และเพื่อให้ทำการยิงดักได้สม่ำเสมอและถูกต้องแน่นอน พลยิงต้องฝึกซ้อมจนบังเกิดการ "รู้ใจ" ของอาวุธที่ใช้ พลยิงควรเล็งตามเป้าเคลื่อนที่ บนอากาศยานบ่อย ๆ
การแสดงการยิงให้ดู
ก. ความมุ่งหมายของการยิงนี้ เพื่อให้พลยิงคุ้นเคยกับแนวกระสุนส่องวิถี ปรากฏให้เห็นเป็นเส้นโค้ง และเพื่อแสดงให้เห็นวิธีปรับแนวกระสุนวิถีได้ถูกเป้าที่หมาย
ข. การแสดงการยิงมีดังนี้.-
๑. โดยมิต้องกำหนดเป้าที่หมาย ให้ส่ายปืนที่คลายปืนไว้ในขณะทำการยิง แนะนำตักเตือนให้ทำ ศีรษะให้สูงเหนือปืน เพื่อสามารถตรวจดูแนวกระสุนส่องวิถีโดยควันไม่บัง
๒. ทำการยิงต่อเป้าที่หมายในอากาศ ซึ่งกำลังบินอยู่ทั้งในลักษณะการบินเข้ามาและการบินผ่าน แสดงให้เห็นว่าจะใช้การยิงดัก
การฝึกเล็งตาม
ความมุ่งหมายของการฝึกเล็งตามนี้ เพื่อสอนให้รู้จักบังคับปืนที่ยิงด้วยวิธีคลายปืนและเพื่อซ้อมการยิงติด ต่อกันเป้าที่หมายในอากาศ ซึ่งบินอยู่ในลักษณะต่าง ๆ กัน เครื่องบินบังคับด้วยวิทยุ เป็นสิ่งที่เหมาะที่สุดสำหรับ การฝึกชนิดนี้
ความมุ่งหมาย
ก. ความมุ่งหมาย ความมุ่งหมายของการฝึกยิงนี้ เพื่อสอนให้รู้จักบังคับปืนที่คลายปืนในขณะที่เล็งตาม เป้าที่หมาย และการยิงที่ติดต่อกันเป็นเวลานาน ๆ
ข. ข้อบกพร่องของวิธีการฝึก การยิงต่อที่หมายที่อยู่กับที่และใช้ระยะยิงย่อ จะใช้ขาหยั่งแบบ บ.๓ หรือ บ.๖๓ ซึ่งเราไม่ใช้สำหรับฝึกทำการยิงต่อสู้อากาศยาน การยิงต่อสู้อากาศยานโดยไม่ใช้กระสุนส่องวิถีเป็นการ เปลืองกระสุน และไม่มีประโยชน์สำหรับการฝึกด้วย ไม่สามารถจะตรวจความคลาดเคลื่อนและแก้ไขให้ถูกต้อง ได้ และถึงแม้ว่ากระสุนบางนัดอาจถูกที่หมาย พลยิงก็ไม่ทราบว่าถูกเมื่อใด และด้วยการยิงดักอย่างไรกระสุนจึง ได้ถูกที่หมาย
ค. ปัจจัยสำคัญสำหรับการยิง ก่อนที่จะเริ่มฝึกยิง ครูต้องอธิบายถึงความสำคัญของการรักษาท่ายิงที่ถูก ต้องด้วยการจับปืนให้แน่นในขณะทำการยิง และความจำเป็นของการยิงต่อเนื่องด้วยวิธีคลายปืน ในระหว่างการ ฝึกยิง ครูหรือผู้ช่วยครูจะต้องตรวจตราทหารแต่ละคนด้วยความระมัดระวังทั้งก่อนและในระหว่างการยิงนั้นเพื่อดู ว่าทหารปฏิบัติตามปัจจัยสำคัญที่กล่าวไว้แล้วหรือไม่