คำสวดบท ปัจจเวกขณ์องค์อุโบสถศีล.

(๖. ปัจจเวกขณองค์อุโบสถศีล)

[(นำ) หันทะ มะยัง อุโปสะถัฏฐังคะ ปัจจะเวกขะณะ ปาฐัง ภะณามะ เส.]

(องค์อุโบสถที่ ๑)

ยาวะชีวัง อะระหันโต,

จำเดิมแต่ต้นจนตลอดชีวิต, พระอรหันต์ทั้งหลาย,

ปาณาติปาตัง ปะหายะ,

ท่านละการฆ่าสัตว์ที่มีชีวิตแล้ว,

ปาณาติปาตา ปะฏิวิระตา,

เว้นขาดจากการฆ่าสัตว์มีชีวิตแล้ว,

นิหิตะทัณฑา นิหิตะสัตถา,

ทิ้งเครื่องทุบตีแล้ว, ทิ้งเครื่องศัสตราแล้ว,

ลัชชี ทะยาปันนา,

มีความละอายแก่บาป, ถึงพร้อมแล้วด้วยความขวนขวายเพราะกรุณา,

สัพพะปาณะภูตะหิตานุกัมปิโน วิหะรันติ,

เป็นผู้เฉยไม่ได้ในการเกื้อกูลแก่สัตว์มีชีวิตทั้งปวง ;

อะหัมปัชชะ อิมัญจะ รัตติง อิมัญจะ ทิวะสัง,

แม้เราในวันนี้, ตลอดคืนหนึ่งวันหนึ่งนี้,

ปาณาติปาตัง ปะหายะ,

ก็ละการฆ่าสัตว์มีชีวิตแล้ว,

ปาณาติปาตา ปะฏิวิระโต (หญิงว่า : ระตา),

เว้นขาดจากการฆ่าสัตว์มีชีวิตแล้ว,

นิหิตะทัณโฑ (หญิงว่า : ทัณฑา) นิหิตะสัตโถ (หญิงว่า : สัตถา),

ทิ้งเครื่องทุบตีแล้ว, ทิ้งเครื่องศัสตราแล้ว,

ลัชชี (หญิงว่า : ลัชชินี) ทะยาปันโน (หญิงว่า : ปันนา)

มีความละอายแก่บาป, ถึงพร้อมแล้วด้วยความขวนขวายเพราะกรุณา,

สัพพะปาณะภูตะหิตานุกัมปี (หญิงว่า : กัมปินี) วิหะรามิ,

เป็นผู้เฉยไม่ได้ในการเกื้อกูลแก่สัตว์มีชีวิตทั้งปวง,

อิมินาปิ อังเคนะ อะระหะตัง อะนุกะโรมิ,

เราทำตามพระอรหันต์ทั้งหลาย, ด้วยองค์แห่งอุโบสถแม้นี้,

อุโปสะโถ จะ เม อุปะวุตโถ ภะวิสสะติ.

และอุโบสถจักเป็นอันเราเข้าอยู่แล้ว.

(องค์อุโบสถที่ ๒)

ยาวะชีวัง อะระหันโต,

จำเดิมแต่ต้นจนตลอดชีวิต, พระอรหันต์ทั้งหลาย,

อะทินนาทานัง ปะหายะ,

ท่านละการถือเอาสิ่งของที่เขาไม่ให้แล้ว,

อะทินนาทานา ปะฏิวิระตา,

เว้นขาดจากการถือเอาสิ่งของที่เขาไม่ให้แล้ว,

ทินนาทายี ทินนะปาฏิกังขี,

ถือเอาแต่สิ่งของที่เขาให้, มีความมุ่งหวังแต่สิ่งของที่เขาให้,

อะเถเนนะ สุจิภูเตนะ อัตตะนา วิหะรันติ,

มีตนเป็นคนไม่ขโมย, มีตนเป็นคนสะอาด เป็นอยู่ ;

อะหัมปัชชะ อิมัญจะ รัตติง อิมัญจะ ทิวะสัง,

แม้เราในวันนี้, ตลอดคืนหนึ่งวันหนึ่งนี้,

อะทินนาทานัง ปะหายะ,

ก็ละการถือเอาสิ่งของที่เขาไม่ให้แล้ว,

อะทินนาทานา ปะฏิวิระโต (หญิงว่า : ระตา),

เว้นขาดจากการถือเอาสิ่งของที่เขาไม่ให้แล้ว,

ทินนาทายี (หญิงว่า : ทายินี) ทินนะปาฏิกังขี (หญิงว่า : กังขินี),

ถือเอาแต่สิ่งของที่เขาให้, มีความมุ่งหวังแต่สิ่งของที่เขาให้,

อะเถเนนะ สุจิภูเตนะ อัตตะนา วิหะรามิ,

มีตนเป็นคนไม่ขโมย, มีตนเป็นคนสะอาด เป็นอยู่,

อิมินาปิ อังเคนะ อะระหะตัง อะนุกะโรมิ,

เราทำตามพระอรหันต์ทั้งหลาย, ด้วยองค์แห่งอุโบสถแม้นี้,

อุโปสะโถ จะ เม อุปะวุตโถ ภะวิสสะติ.

และอุโบสถจักเป็นอันเราเข้าอยู่แล้ว.

(องค์อุโบสถที่ ๓)

ยาวะชีวัง อะระหันโต,

จำเดิมแต่ต้นจนตลอดชีวิต, พระอรหันต์ทั้งหลาย,

อะพ๎รห๎มะจะริยัง ปะหายะ,

ท่านละความประพฤติอันมิใช่พรหมจรรย์เสียแล้ว,

พ๎รห๎มะจารี อาราจารี,

เป็นผู้ประพฤติพรหมจรรย์, ประพฤติห่างไกลจากกามคุณ,

วิระตา เมถุนา คามะธัมมา,

เว้นจากการประพฤติของคนที่อยู่กันเป็นคู่, อันเป็นของสำหรับชาวบ้าน ;

อะหัมปัชชะ อิมัญจะ รัตติง อิมัญจะ ทิวะสัง,

แม้เราในวันนี้, ตลอดคืนหนึ่งวันหนึ่งนี้,

อะพ๎รห๎มะจะริยัง ปะหายะ,

ก็ละความประพฤติอันมิใช่พรหมจรรย์เสียแล้ว,

พ๎รห๎มะจารี (หญิงว่า : จารินี) อาราจารี (หญิงว่า : จารินี),

เป็นผู้ประพฤติพรหมจรรย์, ประพฤติห่างไกลจากกามคุณ,

วิระโต (หญิงว่า : ระตา) เมถุนา คามะธัมมา,

เว้นจากการประพฤติของคนที่อยู่กันเป็นคู่, อันเป็นของสำหรับชาวบ้านเสีย,

อิมินาปิ อังเคนะ อะระหะตัง อะนุกะโรมิ,

เราทำตามพระอรหันต์ทั้งหลาย, ด้วยองค์แห่งอุโบสถแม้นี้,

อุโปสะโถ จะ เม อุปะวุตโถ ภะวิสสะติ.

และอุโบสถจักเป็นอันเราเข้าอยู่แล้ว.

(องค์อุโบสถที่ ๔)

ยาวะชีวัง อะระหันโต,

จำเดิมแต่ต้นจนตลอดชีวิต, พระอรหันต์ทั้งหลาย,

มุสาวาทัง ปะหายะ,

ท่านละการพูดเท็จแล้ว,

มุสาวาทา ปะฏิวิระตา,

เว้นขาดจากการพูดเท็จแล้ว,

สัจจะวาทิโน สัจจะสันธา,

เป็นผู้พูดแต่คำจริง, ธำรงไว้ซึ่งความจริง,

เฐตา ปัจจะยิกา,

เป็นผู้มีคำพูดเชื่อถือได้, เป็นผู้พูดมีเหตุผล,

อะวิสังวาทะกา โลกัสสะ,

ไม่เป็นคนลวงโลก ;

อะหัมปัชชะ อิมัญจะ รัตติง อิมัญจะ ทิวะสัง,

แม้เราในวันนี้, ตลอดคืนหนึ่งวันหนึ่งนี้,

มุสาวาทัง ปะหายะ,

ก็ละการพูดเท็จแล้ว,

มุสาวาทา ปะฏิวิระโต (หญิงว่า : ระตา),

เว้นขาดจากการพูดเท็จแล้ว,

สัจจะวาที (หญิงว่า : วาทินี) สัจจะสันโธ (หญิงว่า : สันธา),

เป็นผู้พูดแต่คำจริง, ธำรงไว้ซึ่งความจริง,

เฐโต (หญิงว่า : เฐตา) ปัจจะยิโก (หญิงว่า : ยิกา),

เป็นผู้มีคำพูดเชื่อถือได้, เป็นผู้พูดมีเหตุผล,

อะวิสังวาทะโก (หญิงว่า : วาทิกา) โลกัสสะ,

ไม่เป็นคนลวงโลก,

อิมินาปิ อังเคนะ อะระหะตัง อะนุกะโรมิ,

เราทำตามพระอรหันต์ทั้งหลาย, ด้วยองค์แห่งอุโบสถแม้นี้,

อุโปสะโถ จะ เม อุปะวุตโถ ภะวิสสะติ.

และอุโบสถจักเป็นอันเราเข้าอยู่แล้ว.

(องค์อุโบสถที่ ๕)

ยาวะชีวัง อะระหันโต,

จำเดิมแต่ต้นจนตลอดชีวิต, พระอรหันต์ทั้งหลาย,

สุราเมระยะมัชชะปะมาทัฏฐานัง ปะหายะ,

ท่านละการเสพของเมา มีสุราและเมรัยเป็นต้น, อันเป็นที่ตั้งของความประมาทแล้ว,

สุราเมระยะมัชชะปะมาทัฏฐานา ปะฏิวิระตา,

เว้นขาดจากการเสพของเมา มีสุราและเมรัยเป็นต้น, อันเป็นที่ตั้งของความประมาทแล้ว ;

อะหัมปัชชะ อิมัญจะ รัตติง อิมัญจะ ทิวะสัง,

แม้เราในวันนี้, ตลอดคืนหนึ่งวันหนึ่งนี้,

สุราเมระยะมัชชะปะมาทัฏฐานัง ปะหายะ,

ก็ละการเสพของเมา มีสุราและเมรัยเป็นต้น, อันเป็นที่ตั้งของความประมาทแล้ว,

สุราเมระยะมัชชะปะมาทัฏฐานา ปะฏิวิระโต (หญิงว่า : ระตา),

เว้นขาดจากการเสพของเมา มีสุราและเมรัยเป็นต้น, อันเป็นที่ตั้งของความประมาทแล้ว,

อิมินาปิ อังเคนะ อะระหะตัง อะนุกะโรมิ,

เราทำตามพระอรหันต์ทั้งหลาย, ด้วยองค์แห่งอุโบสถแม้นี้,

อุโปสะโถ จะ เม อุปะวุตโถ ภะวิสสะติ.

และอุโบสถจักเป็นอันเราเข้าอยู่แล้ว.

(องค์อุโบสถที่ ๖)

ยาวะชีวัง อะระหันโต,

จำเดิมแต่ต้นจนตลอดชีวิต, พระอรหันต์ทั้งหลาย,

เอกะภัตติกา,

ท่านมีอาหารวันหนึ่งเพียงหนเดียว,

รัตตูปะระตา,

งดการบริโภคในราตรี,

วิระตา วิกาละโภชะนา,

เว้นจากการบริโภคอาหารในเวลาวิกาล ;

อะหัมปัชชะ อิมัญจะ รัตติง อิมัญจะ ทิวะสัง,

แม้เราในวันนี้, ตลอดคืนหนึ่งวันหนึ่งนี้,

เอกะภัตติโก (หญิงว่า : ติกา),

ก็เป็นผู้มีอาหารวันหนึ่งเพียงหนเดียว,

รัตตูปะระโต (หญิงว่า : ระตา),

งดการบริโภคในราตรี,

วิระโต (หญิงว่า : ระตา) วิกาละโภชะนา,

เว้นจากการบริโภคอาหารในเวลาวิกาล,

อิมินาปิ อังเคนะ อะระหะตัง อะนุกะโรมิ,

เราทำตามพระอรหันต์ทั้งหลาย, ด้วยองค์แห่งอุโบสถแม้นี้,

อุโปสะโถ จะ เม อุปะวุตโถ ภะวิสสะติ.

และอุโบสถจักเป็นอันเราเข้าอยู่แล้ว.

(องค์อุโบสถที่ ๗)

ยาวะชีวัง อะระหันโต,

จำเดิมแต่ต้นจนตลอดชีวิต, พระอรหันต์ทั้งหลาย,

นัจจะ คีตะ วาทิตะ วิสูกะ ทัสสะนะ มาลา คันธะ วิเลปะนะ ธาระณะ

มัณฑะนะ วิภูสะนัฏฐานา ปะฏิวิระตา,

ท่านเป็นผู้เว้นขาดแล้ว, จากการฟ้อนรำ การขับเพลง การดนตรี,

การดูการเล่นชนิดเป็นข้าศึกต่อกุศล, การทัดทรงสวมใส่ การประดับ

การตกแต่งตน, ด้วยพวงมาลา ด้วยเครื่องกลิ่นและเครื่องผัดทา ;

อะหัมปัชชะ อิมัญจะ รัตติง อิมัญจะ ทิวะสัง,

แม้เราในวันนี้, ตลอดคืนหนึ่งวันหนึ่งนี้,

นัจจะ คีตะ วาทิตะ วิสูกะ ทัสสะนะ มาลา คันธะ วิเลปะนะ ธาระณะ

มัณฑะนะ วิภูสะนัฏฐานา ปะฏิวิระโต (หญิงว่า : ระตา),

ก็เป็นผู้เว้นขาดแล้ว, จากการฟ้อนรำ การขับเพลง การดนตรี,

การดูการเล่นชนิดเป็นข้าศึกต่อกุศล, การทัดทรงสวมใส่ การประดับ

การตกแต่งตน, ด้วยพวงมาลา ด้วยเครื่องกลิ่นและเครื่องผัดทา,

อิมินาปิ อังเคนะ อะระหะตัง อะนุกะโรมิ,

เราทำตามพระอรหันต์ทั้งหลาย, ด้วยองค์แห่งอุโบสถแม้นี้,

อุโปสะโถ จะ เม อุปะวุตโถ ภะวิสสะติ.

และอุโบสถจักเป็นอันเราเข้าอยู่แล้ว.

(องค์อุโบสถที่ ๘)

ยาวะชีวัง อะระหันโต,

จำเดิมแต่ต้นจนตลอดชีวิต, พระอรหันต์ทั้งหลาย,

อุจจาสะยะนะ มะหาสะยะนัง ปะหายะ,

ท่านละการนอนบนที่นอนสูง และที่นอนใหญ่แล้ว,

อุจจาสะยะนะ มะหาสะยะนา ปะฏิวิระตา,

เว้นขาดจากการนอนบนที่นอนสูง และที่นอนใหญ่แล้ว,

นีจะเสยยัง กัปเปนติ, มัญจะเก วา ติณะสันถะระเก วา,

ย่อมสำเร็จการนอนบนที่นอนอันต่ำ, บนเตียงน้อย,

หรือบนเครื่องลาดอันทำด้วยหญ้า ;

อะหัมปัชชะ อิมัญจะ รัตติง อิมัญจะ ทิวะสัง,

แม้เราในวันนี้, ตลอดคืนหนึ่งวันหนึ่งนี้,

อุจจาสะยะนะ มะหาสะยะนัง ปะหายะ,

ก็ละการนอนบนที่นอนสูง และที่นอนใหญ่แล้ว,

อุจจาสะยะนะ มะหาสะยะนา ปะฏิวิระโต (หญิงว่า : ระตา),

เว้นขาดจากการนอนบนที่นอนสูง และที่นอนใหญ่แล้ว,

นีจะเสยยัง กัปเปมิ, มัญจะเก วา ติณะสันถะระเก วา,

ย่อมสำเร็จการนอนบนที่นอนอันต่ำ, บนเตียงน้อย, หรือบนเครื่องลาด

อันทำด้วยหญ้า,

อิมินาปิ อังเคนะ อะระหะตัง อะนุกะโรมิ,

เราทำตามพระอรหันต์ทั้งหลาย, ด้วยองค์แห่งอุโบสถแม้นี้,

อุโปสะโถ จะ เม อุปะวุตโถ ภะวิสสะติ.

และอุโบสถจักเป็นอันเราเข้าอยู่แล้ว.

เอวัง อุปะวุตโถ โข ภิกขะเว, อัฏฐังคะสะมันนาคะโต อุโปสะโถ,

ดูก่อนภิกษุทั้งหลาย, อุโบสถอันประกอบด้วยองค์แปด,

ที่อริยสาวกเข้าอยู่แล้ว ด้วยอาการอย่างนี้,

มะหัปผะโล โหติ มะหานิสังโส,   

ย่อมมีผลใหญ่ มีอานิสงส์ใหญ่,

มะหาชุติโก มะหาวิปผาโร,      

มีความรุ่งเรืองใหญ่, มีความแผ่ไพศาลใหญ่,

อิติ,

ด้วยประการฉะนี้แล.

.

Youtube สวดมนต์แปลสวนโมกข์

https://www.youtube.com/playlist?list=PLmie17BZKID7OsIMuTdcQ5IcY6-VAZ7Au 

.

หมายเหตุ.มรดกธรรมข้อที่ ๒๐

“บทสวดมนต์แปลแบบสวนโมกข์ คือ สวดมนต์แปล ที่ได้พยายามกระทำให้สวดกันได้ลื่นสละสลวย ได้เลือกมาเฉพาะเนื้อความที่เป็นหลักธรรมเข้มข้นและรัดกุม ใช้เป็นอารมณ์แห่งสมาธิและวิปัสสนา ไปได้ในตัว. ขอฝากไว้ให้ใช้สวดกันตลอดกาลนาน”

(สวดมนต์แปลสวนโมกข์ ท่านพุทธทาสเริ่มทำปี พ.ศ. 2497,ผู้รวบรวม)

(ผู้นำไปปฏิบัติจะได้รับประโยชน์ตามส่วนของการปฏิบัติ " ธรรม " นั้น จนในที่สุดก็พบความสงบเย็นในใจตนเอง)

จาก มรดกที่ขอฝากไว้

https://drive.google.com/open?id=1j37Jp8Ptu71dc63Fyll6uZg_5O3xBZDX&usp=drive_fs