คำสวดบท ปัฏฐนฐปนคาถา.

(๒. ปัฏฐนฐปนคาถา)

[(นำ) หันทะ มะยัง ปัฏฐะนะ ฐะปะนะ คาถาโย ภะณามะ เส.]

ขอเชิญ เราทั้งหลาย จงสวดคาถาว่าด้วยการตั้งความปรารถนาเถิด.

ยันทานิ เม กะตัง ปุญญัง          เตนาเนนุททิเสนะ จะ,

ขิปปัง สัจฉิกะเรยยาหัง            ธัมเม โลกุตตะเร นะวะ,

บุญใดที่ข้าพเจ้าได้ทำในบัดนี้, เพราะบุญนั้น และการอุทิศแผ่ส่วนบุญนั้น,

ขอให้ข้าพเจ้าทำให้แจ้งโลกุตตรธรรมเก้า ในทันที ;

สะเจ ตาวะ อะภัพโพหัง           สังสาเร ปะนะ สังสะรัง,

ถ้าข้าพเจ้าเป็นผู้อาภัพอยู่ ยังต้องท่องเที่ยวไปในวัฏฏสงสาร ;

นิยะโต โพธิสัตโตวะ               สัมพุทเธนะ วิยากะโต,

นาฏฐาระสะปิ อาภัพพะ-         ฐานานิ ปาปุเณยยะหัง,

ขอให้ข้าพเจ้าเป็นเหมือนโพธิสัตว์ผู้เที่ยงแท้ ได้รับพยากรณ์แต่พระพุทธ-

เจ้าแล้ว ; ไม่ถึงฐานะแห่งความอาภัพ ๑๘ อย่าง ;

ปัญจะเวรานิ วัชเชยยัง             ระเมยยัง ลีละรักขะเน,

ปัญจะกาเม อะลัคโคหัง           วัชเชยยัง กามะปังกะโต,

ข้าพเจ้าพึงเว้นจากเวรทั้งห้า ; พึงยินดีในการรักษาศีล ;

ไม่เกาะเกี่ยวในกามคุณทั้งห้า ; พึงเว้นจากเปือกตมกล่าวคือกาม ;

ทุททิฏฐิยา นะ ยุชเชยยัง           สังยุชเชยยัง สุทิฏฐิยา,

ปาเป มิตเต นะ เสเวยยัง           เสเวยยัง ปัณฑิเต สะทา,

ขอให้ข้าพเจ้าไม่พึงประกอบด้วยทิฏฐิชั่ว ; พึงประกอบด้วยทิฏฐิที่ดีงาม ;

ไม่พึงคบมิตรชั่ว ; พึงคบแต่บัณฑิตทุกเมื่อ ;

สัทธาสะติหิโรตตัปปา-             ตาปักขันติคุณากะโร,

อัปปะสัย๎โห วะ สัตตูหิ             เหยยัง อะมันทะมุย๎หะโก,

ขอให้ข้าพเจ้าเป็นบ่อที่เกิดแห่งคุณ, คือ ศรัทธา สติ หิริ โอตตัปปะ

ความเพียร และขันติ ; พึงเป็นผู้ที่ศัตรูครอบงำไม่ได้ ;

ไม่เป็นคนเขลา คนหลงงมงาย ;

สัพพายาปายุปาเยสุ                  เฉโก ธัมมัตถะโกวิโท,

เญยเย วัตตัต๎วะสัชชัง เม          ญาณัง อะเฆวะ มาลุโต,

ขอให้ข้าพเจ้าเป็นผู้ฉลาดในอุบาย แห่งความเสื่อมและความเจริญ ;

เป็นผู้เฉียบแหลมในอรรถและธรรม ; ขอให้ญาณของข้าพเจ้าเป็นไปไม่

ข้องขัดในธรรมที่ควรรู้, ดุจลมพัดไปในอากาศ ฉะนั้น ;

ยา กาจิ กุสะลา ม๎ยาสา             สุเขนะ สิชฌะตัง สะทา,

เอวัง วุตตา คุณา สัพเพ             โหนตุ มัย๎หัง ภะเว ภะเว,

ความปรารถนาใดๆ ของข้าพเจ้าที่เป็นกุศล ; ขอให้สำเร็จโดยง่ายทุกเมื่อ ;

คุณที่ข้าพเจ้ากล่าวมาแล้วทั้งปวงนี้, จงมีแก่ข้าพเจ้าทุกๆ ภพ ;

ยะทา อุปปัชชะติ โลเก             สัมพุทโธ โมกขะเทสะโก,

ตะทา มุตโต กุกัมเมหิ              ลัทโธกาโส ภะเวยยะหัง,

เมื่อใด, พระสัมพุทธเจ้าผู้แสดงธรรมเครื่องพ้นทุกข์ เกิดขึ้นแล้วในโลก ;

เมื่อนั้น, ขอให้ข้าพเจ้าพ้นจากกรรมอันชั่วช้าทั้งหลาย เป็นผู้ได้โอกาส

แห่งการบรรลุธรรม ;

มะนุสสัตตัญจะ ลิงคัญจะ         ปัพพัชชัญจุปะสัมปะทัง,

ละภิต๎วา เปสะโล สีลี               ธาเรยยัง สัตถุสาสะนัง,

ขอให้ข้าพเจ้าพึงได้ความเป็นมนุษย์ ; ได้เพศบริสุทธิ์ ; ได้บรรพชา

อุปสมบทแล้ว ; เป็นคนรักศีล ; มีศีล ; ทรงไว้ซึ่งพระศาสนาของพระศาสดา ;

สุขาปะฏิปะโท ขิปปา-             ภิญโญ สัจฉิกะเรยยะหัง,

อะระหัตตัปผะลัง อัคคัง           วิชชาทิคุณะลังกะตัง,

ขอให้เป็นผู้มีการปฏิบัติโดยสะดวก, ตรัสรู้ได้พลัน ; กระทำให้แจ้งซึ่ง

อรหัตตผลอันเลิศ, อันประดับด้วยธรรม มีวิชชา เป็นต้น.

ยะทิ นุปปัชชะติ พุทโธ            กัมมัง ปะริปูรัญจะ เม,

เอวัง สันเต สะเภยยาหัง           ปัจเจกะโพธิมุตตะมัน ติ.

ถ้าหากพระพุทธเจ้าไม่บังเกิดขึ้น, แต่กุศลกรรมของข้าพเจ้าเต็มเปี่ยมแล้ว ;

เมื่อเป็นเช่นนั้น, ขอให้ข้าพเจ้าพึงได้ญาณเป็นเครื่องรู้เฉพาะตนอัน

สูงสุดเทอญ.

.

เลือกสวดมนต์แปลบทอื่นๆ

https://docs.google.com/spreadsheets/d/1hlMz5sFHVdXuWNE8DEPR1BsRszG9M_S7Hxpb2eDDXEU/edit?usp=sharing    

.

Youtube สวดมนต์แปลสวนโมกข์

https://www.youtube.com/playlist?list=PLmie17BZKID7OsIMuTdcQ5IcY6-VAZ7Au 

.

หมายเหตุ.มรดกธรรมข้อที่ ๒๐

“บทสวดมนต์แปลแบบสวนโมกข์ คือ สวดมนต์แปล ที่ได้พยายามกระทำให้สวดกันได้ลื่นสละสลวย ได้เลือกมาเฉพาะเนื้อความที่เป็นหลักธรรมเข้มข้นและรัดกุม ใช้เป็นอารมณ์แห่งสมาธิและวิปัสสนา ไปได้ในตัว. ขอฝากไว้ให้ใช้สวดกันตลอดกาลนาน”

(สวดมนต์แปลสวนโมกข์ ท่านพุทธทาสเริ่มทำปี พ.ศ. 2497,ผู้รวบรวม)

(ผู้นำไปปฏิบัติจะได้รับประโยชน์ตามส่วนของการปฏิบัติ " ธรรม " นั้น จนในที่สุดก็พบความสงบเย็นในใจตนเอง)

จาก มรดกที่ขอฝากไว้

https://drive.google.com/open?id=1j37Jp8Ptu71dc63Fyll6uZg_5O3xBZDX&usp=drive_fs