๑๓ กุมภาพันธ์ #วันรักนกเงือก
จากเล่าไว้เมื่อวัยสนธยา หน้า 293
"อีกสมัยหนึ่งเลี้ยงนกกาฮัง นกเงือกขนาดใหญ่ ผมคิดว่าในบรรดานกทั้งหมด นกเงือกนี้ฉลาดที่สุด ฉลาดกว่านกอะไรหมด แม้อีกาที่ถือกันว่าเป็นนกฉลาดแล้ว ก็ยังสู้นกเงือกไม่ได้ มันรู้อะไรได้ไว รู้ได้ลึก รู้สังเกต เล่นฉลาด โยนของให้รับ ไม่เคยพลาด โยนห่างก็ชะโงกออกมารับ โยนบนหัวก็รับได้
... กินผลไม้ องุ่นชอบที่สุด กินองุ่นตั้งกำมือ โยนให้ทีละเม็ด โยนส่งเดชมันก็รับได้เหมือนกัน แล้วมันก็ร้ายกาจ อย่างวางของบนโต๊ะนี้ มันรื้อหมด จับพลิก จับพลิก พลิกทิ้ง พลิกทิ้ง บางทีของพังหมด บาตรปิดอยู่มันก็งัดทีเดียวฝ่าบาตรกระเด็น แล้วก็กินของในบาตร สารพัดที่มันทำความรำคาญ แต่ก็สนุก คนมาเยี่ยม จิกหัว จิกหลัง หลังสุดไปจับสายไฟแรงสูง ตกลงมากรอบที่โคนเสาไฟฟ้าตรงข้างบันไดศาลาโรงธรรม มันคงตายตั้งแต่ตอนเย็นวันก่อน ไปพบรุ่งขึ้นนอนตายตัวแข็งแล้ว ตีนไหม้หมดทั้ง ๒ ตีน"
อ้างอิง
พระประชา ปสันนธัมโม. เล่าไว้เมื่อวัยสนธยา : อัตชีวประวัติของพุทธทาสภิกขุ. พิมพ์ครั้งที่ ๔. กรุงเทพฯ : มูลนิธิโกมลคีมทอง. ๒๕๕๕.
อ่านต่อ
https://drive.google.com/file/d/1UVYarCSFMrUqigTvFBuhC8y4AH69dkGo/view?usp=sharing