ธรรมโฆษณ์โดยท่านพุทธทาส เรื่อง
เทคนิคของการมีธรรม(ศีลธรรมกลับมา)เล่ม1,18มิย2521
"เทคนิคของการมีธรรม" เป็นปาฐกถาธรรมทางสถานีวิทยุกระเสียงแห่งประเทศไทย กรมประชาสัมพันธ์ ถ่ายทอดทุกสถานี เดือนละครั้ง เริ่มตั้งแต่วันอาทิตย์ที่ 18 มิถุนายน 2521 ถึง วันอาทิตย์ 21 มิถุนายน 2524 เวลา 8.00 น. - 8.30 น. รวม 36 ครั้ง ได้รวบรวมเป็นหนังสือเล่มเล็ก ให้ชื่อว่า "ศีลธรรมกลับมา" แบ่งเป็นสามเล่ม เล่มละตอน : ตอนที่ 1 - 2 - 3 สำหรับแจกเป็นธรรมบรรณาการทางสวนโมกขพลาราม : ส่วนที่ท่านอาจารย์ยังคงบรรยายออกอากาศต่อไป ท่านให้ชื่อว่า "ปรมัตถธรรมกลับมา"...จากคำปรารภ เทคนิคของการมีธรรม
"ธรรมะ คือ ตัวการปฏิบัติอยู่ที่กาย ที่วาจา ที่ใจ. ความรู้นั้นก็จำเป็นสำหรับการปฏิบัติ : เมื่อพูดถึงการปฏิบัติย่อมรวมเอาความรู้ไว้ด้วย คือต้องมีความรู้ที่ถูกต้องสำหรับที่จะปฏิบัติ ในที่นี้ก็มาระบุถึงระบบแห่งการปฏิบัติเสียเลยหมายความว่ารวมเอาความรู้ไว้ด้วย แต่ขอให้เข้าใจไว้เสมอไปว่า ลำพังความรู้นั้นไม่พอ ต้องมีการปฏิบัติ : ครั้นปฏิบัติแล้ว ผลของการปฏิบัติย่อมเป็นมาเองโดยอัตโนมัติ จึงไม่ได้พูดถึงผลของการปฏิบัติ พูดถึงตัวการปฏิบัติก็พอ.
ระบบการปฏิบัตินี้จะต้องเป็นสิ่งที่ถูกต้องและ จำเป็นแก่มนุษย์.
ทีนี้คำว่า ถูกต้องและ จำเป็น นี้ เป็นคำที่มีความหมายสำคัญมาก ต้องสนใจกันเป็นพิเศษว่า ธรรมะ คือ ระบบการปฏิบัติที่ถูกต้อง และจำเป็นแก่มนุษย์ อย่างไรเรียกว่าถูกต้อง ? อย่างไรเรียกว่าจำเป็น ? นี้มีเรื่องมาก
ชั่วเวลาเล็กน้อยนี้ก็อยากจะขอให้ทราบ ใจความสำคัญว่า ธรรมะในที่นี้หมายถึงการปฏิบัติที่ถูกต้องตามกฎเกณฑ์ของธรรมชาติที่เฉียบขาด, ที่ลำเอียงไม่ได้, ถูกต้องนั้น ถูกต้องตามกฎของธรรมชาติ.
จำเป็น นั้น จำเป็นเพราะกฎของธรรมชาติบังคับไว้อย่างเด็ดขาด ไม่ทำไม่ได้. ฉะนั้น ธรรมะจึงคือระบบปฏิบัติที่ถูกต้องและจำเป็น แก่มนุษย์ตามกฎของธรรมชาติ.
คำว่า “ธรรมชาติ” นี้ เป็นต้นกำเนิดของคำว่า “ธรรม” ถ้าเราจะรู้ “สิ่ง" ถ้าเราจะเข้าใจ “สิ่ง” ที่เรียกว่า “ธรรม” ให้ดี ก็ต้องสนใจสิ่งที่เรียกว่า“ธรรมชาติ” ตัวแท้ตัวจริงของธรรมชาติ นั่นแหละคือ “ธรรม”ธรรมชาติในที่นี้ แจกออกได้ เป็น ๔ ความหมาย คือ : -
ตัวธรรมชาติโดยตรงนั้นก็เรียกว่า “ธรรม” : ตัวกฎของธรรมชาติที่มีอยู่ในธรรมชาตินั้นก็เรียกว่า “ธรรม” : ตัวการปฏิบัติตามกฎของธรรมชาตินั้นก็เรียกว่า "ธรรม"; ตัวผลที่ได้รับ จากการปฏิบัติอย่างถูกต้องตามกฎของธรรมชาตินั้นก็เรียกว่า “ธรรม”
ดังนั้น เราจึงได้ความหมายของสิ่งที่เรียกว่า “ธรรม” นี้เป็น ๔ ความหมาย คือ ตัวธรรมชาติ อย่างหนึ่ง, ตัวกฎของธรรมชาติอย่างหนึ่ง, ตัวหน้าที่ตามกฎของธรรมชาติ อย่างหนึ่ง, แล้วผลจากการปฏิบัติหน้าที่นั้น อีกอย่างหนึ่ง, รวมเป็น ๔ อย่างด้วยกัน.
สี่อย่างนี้เรียกด้วยคำเพียงคำเดียวว่า “ธรรม” เสมอกันหมด แล้วขอให้สังเกตดูว่า ธรรมใน ความหมายไหนที่จำเป็นที่สุดสำหรับมนุษย์ ? อาตมาก็ได้ระบุลงไปแล้วว่า ธรรมในความหมาย ที่เป็นการปฏิบัติตามกฎของธรรมชาติ
ธรรมชาติมีกฎตายตัว บีบบังคับให้ทุกสิ่งต้องเป็นไปตามกฎธรรมชาติ สำหรับจะรอดชีวิตอยู่ได้. ถ้าผิดกฎสำหรับจะรอดชีวิตอยู่ได้แล้ว มันจะต้องตาย, กฎที่จะต้องทำให้ถูก, กฎที่จะต้องได้รับการปฏิบัติให้ถูกนั้นแหละคือ “หน้าที่ของมนุษย์” ที่เรียกว่า “ธรรม” ใน ๔ ความหมาย
คำว่า “ธรรม” ในฐานะที่เป็นหน้าที่นี้ เป็นความถูกต้องตามกฎของธรรมชาติ ไม่อาจจะมาแบ่งแยกเอาตามชอบใจว่าเป็นฝ่ายซ้ายหรือเป็นฝ่ายขวา. แต่มันจะต้องเป็นเพียง ความถูกต้อง ที่อยู่ตรงกลาง ที่ทำให้ซ้ายกับขวาอยู่ด้วยกันได้ ; เหมือนกับเราให้แขนซ้ายแขนขวาสัมพันธ์กันได้โดยความถูกต้อง. ถ้าไปแยกเด็ดขาดออกจากกันไปเป็นซ้ายสุด ขวาสุด มันก็เป็นเรื่องบ้าบอ ไม่ถูกต้องตามกฎของธรรมชาติเลย, และอีกอย่างหนึ่งก็ไม่ใช่เรื่องทางวัตถุ หรือทางจิตโดยส่วนเดียว : แต่เป็นเรื่องความถูกต้องระหว่างกลาง คือระหว่างวัตถุกับจิต อย่างนี้เรียกว่า ถูกต้อง.
ที่ว่า จำเป็น นั้นหมายความว่า ไม่ทำไม่ได้ เพราะมันเป็นกฎของธรรมชาติดังที่กล่าวแล้ว"
จากหนังสือ เทคนิคของการมีธรรมะ เล่ม 1 หน้า 5-7
อ่าน https://drive.google.com/drive/folders/1lSxfWRO0IU0ASUNYflMwPFAOEe9ZJIMT?usp=sharing
ขอท่านเซฟเก็บไว้ใช้และเชิญรับฟังได้แล้วครับ