Δελτία Τύπου της Ζωηδαισίας

ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

ΤΙΤΛΟΣ: Ζωηδαισία, Ποιητική Ακολουθία σε δύο ήχους

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ: Νίκος Μπαλάσκας

ΕΚΔΟΣΗ: «Δωδώνη», Αθήνα, Μάης 2005

ΦΥΣ. ΠΕΡΙΓΡΑΦΗ: 14 Χ 21, σελ. 298

ΤΙΜΗ: 15 ευρώ, ISBN:

Το βιβλίο καλύπτει δύο κύκλους ποιητικής δημιουργίας του συγγραφέα:

Α. Το έργο της περιόδου 1965 – 1985 τιτλοφορείται «Ζωηφορία» και έχει την πρόθεση να αποτελέσει μια ζητωκραυγή θριάμβου με ύφος λυρικού δράματος και μορφή τραγωδίας, που επευφημεί τον αγώνα των ανθρώπων και το ακατάβλητο σθένος τους να ζήσουν, επιδιώκοντας να αποτυπώσει την εναγώνια ιαχή ενός όντος που διεκδικεί, με τιτάνια προσπάθεια, με δόξα και μαρτύριο, με νίκες και με ήττες, μια θέση ανάμεσα στις δυνάμεις του σύμπαντος. Η οπτικοακουστική δόμησή του επιχειρεί να καταδείξει ότι η ζωή είναι μια απαράμιλλα ηρωική πράξη ταυτόχρονα τραγική και μεγαλειώδης και υλοποιείται με ένα αξεδιάλυτο κράμα διεκτραγώδησης, επευφημίας, ηρωοποίησης, αποθέωσης και δοξολογίας της ανθρώπινης φύσης.

Β. Το έργο της περιόδου 1985 – 2005 τιτλοφορείται «Υψιπύλη» και έχει την πρόθεση να είναι ένα μικροέπος πού έχει στόχο να καταγράψει τον τρόπο ζωής της σύγχρονης εφιαλτικής καθημερινότητας, διεισδύοντας με βλέμμα αποκαλυπτικό και αναλύοντας με γλώσσα κρυπτογραφική το πολύπλοκο πλέγμα των σχέσεων που την ορίζουν και που έχουν σε σημαντικό βαθμό προδιαγράψει τον «βιότοπο» του σύγχρονου «μεταλλαγμένου υβριδίου» που θα μπορούσε να αποδοθεί συνοπτικά με τον όρο «άνθρωπος – μηχανή». Έξοδος προς την λύτρωση ή την θυσία επιτυγχάνεται και πάλι με προσφυγή στις θεμελιακές αρχές της ζωής που βρίσκουν έκφραση σε μια «Φιλησίμολπη Ομορφιά».

Βιογραφικά Στοιχεία: Ο Νίκος Μπαλάσκας γεννήθηκε στην Αθήνα το 1948. Σπούδασε στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο και στο εξωτερικό (Γαλλία και Αγγλία) και εργάστηκε ως Διπλ. Μηχανολόγος – Ηλεκτρολόγος Μηχανικός.

Έχοντας υπέρτατο έμβλημα το μαχόμενο ανθρώπινο πλάσμα, ο βαθύτατα ουμανιστικός ποιητικός οραματισμός του, συγκροτημένος πλαστικά από ένα σύνολο αλλεπάλληλων ιδεοεικόνων, αναζητεί την ύστατη οντολογική δικαίωση με την ανάδειξη και εξύμνηση του θεού-ανθρώπου, που νοείται ως ένα αξεδιάλυτο κράμα πνεύματος, ύλης και συμπαντικού χώρου και της πάνδημης θεάς γυναίκας, που ταυτίζεται με τη ζωή, τη φυτουργό κίνηση και τη φύση.

Οι αισθητικές αντιλήψεις του για την ποίηση εκτίθενται στο έργο του «Η Φυσική της Ποίησης» (1977) και σε μια σειρά άλλων δοκιμίων για την ποιητική λειτουργία.

Σημαντικό και πολύμοχθο είναι και το μεταφραστικό έργο του, συγκεντρωμένο σε δύο μεγάλες «Ανθολογίες της Αγγλικής και της Γαλλικής Ποίησης», που περιλαμβάνουν καθεμία πάνω από 250 ανθολογούμενους ποιητές, σε δύο τόμους που αποτελούνται από περισσότερες από 950 σελίδες ο καθένας.