Ο Μ Ε Γ Α Λ Ο Σ Δ Ο Ξ Α Σ Τ Ι Κ Ο Σ
Ω ! Των Θαυμάτων των Καινών !
Ιδού οι Γυναίκες φέρνοντας το Υπερούσιο Σώμα.
Έκφυλα κύματα χαϊδεύουν τη δορά της ήβης τους
Αίλουρος ο αγέρας επιτίθεται με γενετήσιες σπίθες
Και με αφροδίσια ορυκτά των άστρων στα ερεβώδη μέλη τους
Διηθώντας τον οπό τους με τα ολόφωτα δαυλιά
Των φαλλικών φωσφορικών σωλήνων
Και προκαλώντας ασυγκράτητες οργασμικές φρενίτιδες
Στα πρόθυρα του βάραθρου των μαίανδρων του κορμιού τους.
Ουρλιάζουν όλα μέσα τους, κανίβαλα πριονίδια τις τυλίγουν
Κι οι ενδοκρινείς διακόπτες της καρδιάς για πάντα ανοίγουν.
Ιδού οι Γυναίκες στα δουκάτα του φωτός
Με τους χαλκάδες της σιωπής στο βλέμμα,
Παραχαράσσοντας τους ήχους με αποστήματα κενού
Στα λείψανα του μέλλοντός τους που αύτανδρο ανατέλλει.
Πάμφωτες αγοράζουν σπάνια τρίμματα ύλης,
Σκεύη φωτιάς και κρύσταλλα για να φοδράρουνε τη μνήμη,
Ανέσπερες και μεγαλοπρεπείς, αιχμάλωτες του ιλίγγου,
Υπήκοες των ηδύποτων και των πιδάκων του έαρος
Κατάφυτες με σύννεφα και ερωτικές πανσέληνους
Και με χημεία του υδράργυρου φτιαγμένες.
Ιδού οι Γυναίκες λιτανεύοντας, του έπους της στύσης ερωμένες,
Δέσμιες των νυφικών κρωγμών, αρτεσιανές μαινάδες,
Με τις μολόχες στα μαλλιά και το χοϊκό τραγούδι,
Εναγκαλίζονται το έφηβο μεσημέρι με επιληπτικούς σπασμούς
Κι η Λιβιδώ της Αποκάλυψης ανάβει τα κλαδιά τους.
Ηχούν τα πλήκτρα των ανέμων στα λιβάδια τα αναρίθμητα
Φυλλώματα υπνοφόρα αυτοκτονούν στην ύπαιθρο του
στήθους τους
Κι ο ογκόπαγος της μοναξιάς αρχίζει τη δουλειά του
Ύπουλα ναυπηγώντας το πυρηνικό κουκούλι του τριγύρω
Απ’ όπου ο κόσμος πια διαρρέει ανεπανόρθωτα ηττημένος.
Οι Γυναίκες, Παντάνασσες Θεοτόκοι,
Οι Γυναίκες, οι Ιέρειες της Ευτυχίας
Οι Γυναίκες, οι Αυλητρίδες των Συμποσίων
Οι Γυναίκες, οι Κίονες του Παρθενώνα
Οι Γυναίκες, τα Μήλα των Εσπερίδων
Οι Γυναίκες, οι Ηράκλειες Στήλες των Πόντων
Οι Γυναίκες, οι Πανάχραντες Αφροδίτες
Οι Γυναίκες, οι τέμνουσες ευθείες των Εριννύων
Οι Γυναίκες, των όρθρων οι Αμαρυλλίδες
Οι Γυναίκες, του Έαρος οι Υπερώες Μυήτριες
Οι Γυναίκες, οι Ζωήρυτοι Θρόμβοι των Λαμπηδόνων
Οι Γυναίκες, οι Σίβυλλες της Ειμαρμένης
Οι Γυναίκες, της Έλευσης οι Ουράνιες Σκάλες
Οι Γυναίκες, οι Εκκρίσεις των Διαστημικών Αδένων
Οι Γυναίκες, οι καλλίπυγες και ολόξανθες Κόρες
Οι Γυναίκες, οι Ύπατες Ασελγείς Κλεοπάτρες
Οι Γυναίκες, Ρομφαίες μπρος στη Θυμέλη
Οι Γυναίκες, οι Φυτουργοί της Αυτοζωίας
Οι Γυναίκες, η Φυσίζωη Σαρκική Ουσία
Οι Γυναίκες, δι’ ων νεοποιείται Κτίσις
Οι Γυναίκες, δι’ ων αφθαρτίζεται η Φύσις
Οι Γυναίκες, δι’ ων αποικίζεται η Ύλη
Οι Γυναίκες, οι Υπέρμαχοι Στρατηγοί των Πατρίδων
Οι Γυναίκες, Ναϊάδες και Πλατυτέρες
Οι Διοτραφείς κι οι Ερωτοβόρες
Οι Χαριτόβρυτες.
Έκστηθι Φρίττων Ουρανέ !
Ιδού εθελούσια τα Παιδιά προσφέροντας το Αίμα
Στα χίλια σύνορα του γέλιου με το κλάμα Εσταυρωμένα
Αλήτες Θεοί με τη δικιά τους Αιωνιότητα
Και πύρινους Υετούς στα δαιδαλώδη οράματά τους,
Η άρπα της Τύχης τουφεκίζει τον Αμνό της Μνήμης τους
Κι ατέλειωτες κορδέλες μπλέκουν στ’ αλεξίσφαιρα μαλλιά τους.
Παιδιά στην Έβδομη Έκρηξη της Εποχής της Λάμψης
Στη Σύναξη των Μαγισσών ανάβουν το ελιξίριο λιβάνι τους
Με βιβλικό ιαματικό χυμό στις φλέβες.
Δουλεύουν κομπρεσέρ στα σπήλαια των Ηπείρων τους
Και Υπερήχοι στα μανταλωμένα φρούρια των χεριών τους.
Το φως τα χειρουργεί στα γήπεδα και στους κινηματόγραφους
Κι οι αντένες των βρεγματικών τους πλέουν στο υδάτινο σκοτάδι.
Παίρνουν το τρένο των ανέμων κι εξουσιάζουν τον ορίζοντα
Με τα άσωτα αλληλούια των κυμάτων, τα αλλεπάλληλα εγερτήρια,
Τον παφλασμό της εφηβείας μες στα μηνίγγια τους
Και τις αόρατες πιρόγες των εμβρύων χελιδονιών τους στα ποτάμια.
Παιδιά στη θεία Μετάληψη της Ύλης αγιασμένα
Ένοπλα με κεριά, επιούσια χέρια, στάχυα και πολύφωτα
Με τους αυλούς του Γίγνεσθαι αρχιτέκτονες του θριάμβου τους
Με κύριο θρήσκευμα την Άνοιξη και τα χρωματιστά πουλιά
Με την λεπίδα του ήλιου ένστικτη στο σώμα.
Παιδιά, να μην απογειωθεί κανένας !
Τα παιδιά, τα Αμβροσίοδμα Ρόδα των Αίνων
Τα παιδιά, των Αγγέλων ο Δήμος ο Πάμψυχος
Τα παιδιά, οι Τένοντες Μυώνες των Κόσμων
Τα παιδιά, ο Πρωτόπλαστος Πηλός των Αιώνων
Τα παιδιά, ο Αρχέγονος Πολτός των Δρυμώνων
Τα παιδιά, οι Λεγεώνες των Υπέρτατων Όνειρων
Τα παιδιά, οι Πάλλουσες Αορτές των Ηρώων
Τα παιδιά, λεμφογάγγλια των Θεών Αχελώων
Τα παιδιά, ο Προάναρχος Λόγος της Ήρας
Τα παιδιά, οι Θεοδρόμοι Νόμων Πατρώων
Τα παιδιά, οι Πυλωροί των Θριάσιων Πεδίων
Τα παιδιά, οι μόνιμοι κάτοικοι του Μέλλοντος Αιώνος
Τα παιδιά, της Ανάληψης ο Εξαφτέρουγος Δίφρος
Τα παιδιά, με τα γνώριμα βεγγαλικά μες στα μάτια
Τα παιδιά, με τα πίφερα και τα άγια ρόπτρα
Τα παιδιά, που ναυλώνουν το Θάμβος του Απείρου
Τα παιδιά, που έχουν κλέψει του Καμάτου τα Κλείθρα
Τα παιδιά, οι Φαέθοντες Διάττοντες Μάγοι
Τα παιδιά, οι Αλιάκμονες Ιούλιοι στους δρόμους
Τα παιδιά, οι Ολκάδες της Νοσταλγίας
Τα παιδιά, με την Ήβη του Μάη στο βλέμμα
Τα παιδιά, με τον Ίμερο και την Έρση στο στήθος
Τα παιδιά, με τον Ίασμο της Ευδίας για στέμμα
Τα παιδιά, με το Θύρσο και το Φλοίσβο στο Αίμα
Τα Ρεμβομανή και τα Σαραντάπορα
Τα Μελλοντοφόρα.
Αι Γενεαί Πάσαι
Σπεύδουν στο Μέγα «Δεύτε»
Της Νέας Θεογονίας
Δεύτε οι Ευρησίθρησκοι Χριστοί
Δεύτε οι τα Πάντα Ιθύνοντες
Δεύτε οι Μουσόληπτοι Πιστοί
Δεύτε οι Ρυσίνοες Ρέκτες
Δεύτε οι Ρηξίνορες
Δεύτε οι Τανυσίπτεροι Ταγοί
Δεύτε οι Συμπαραστάτες του Φωτός
Δεύτε οι Υπερείδες του Παντός
Δεύτε οι Ραβδούχοι Φύλαρχοι
Δεύτε οι Εργάτες, Πρωτομάστορες και Πρωτοπαλαιστές της Ιστορίας
Στα όρια της αντοχής και της παράκρουσης μεσουρανώντας
Νευρόσπαστα της διονυσιακής ωκεάνειας κουστωδίας
Στην πολυτάραχη αυτοκρατορία των μεταφυσικών κομπιούτερ τους
Περιθωριακοί της Κιβωτού του Πάσχα των Βοριάδων
Αποδιωγμένοι από τα ομηρικά τοπία της τάξης και της διάλυσης
Τραυματικοί της αστυνόμευσης και της προηγμένης βίας
Με όνειρα από βινύλιο, αισθησιασμό και τρυφερότητα
Πριονίζοντας τους ίσκιους με τις μάνικες και με τις μπετονιέρες
Κρεουργημένοι στα χυτήρια της ασφάλτου από τα κυβικά της
φονικής αιθάλης.
Δεύτε οι Εργάτες, πλάσματα του ασβέστη και της πέτρας πάνδημα
Στο έλεος της βροχής και των παραπετάσματων της σκόνης
Γονατιστοί στις πλάκες της πλωτής ανασκαμμένης πόλης
Με τα μαγνητικά κουπιά του σκοταδιού οδηγώντας τα γρι γρί τους
στο Μεσσία
Με τα σακιά τσιμέντου στους αλατισμένους ώμους τους
Με τα οδοφράγματα των ηλιοτρόπιων και τα φύκια πολεμώντας
το Άβατο
Με οδοστρωτήρες που γρυλίζουν στων σταθμών την καρβουνόσκονη
Και τροχαλίες που αγκομαχούν στα ερειπωμένα μαρμαρογλυφεία.
Δεύτε οι Εργάτες μπρος στις μάντρες των τουβλάδικων
Κάνοντας βάρδια στο φεγγάρι επιρρεπείς στην Επιφοίτηση
Μπλεγμένοι στα Οπλοστάσια της Πρωτομαγιάς, ιππεύοντας κομήτες
Ντυμένοι με ιδιόμελες προσχώσεις λάβας, ραδιοκύματα
Κι οινόφυτα ρυάκια κροταλίζοντας ως τους εξώστες της Μεγίστης
Λαύρας.
Οι Εργάτες, οι Ήφαιστοι Χθόνιοι Δρυίδες
Οι Εργάτες, με τα έλαστρα των Αλκυονίδων
Οι Εργάτες, οι Ουσάροι της Γεωδαισίας
Οι Εργάτες, οι Ναέτες της Γεδρωσίας
Οι Εργάτες, Προδέκτορες της Πεμπτουσίας
Οι Εργάτες, Ποντίφικες Πιτυοκάμπτες
Οι Εργάτες, που αποσπούν απ’ το φως τον Αθέρα
Οι Εργάτες, που σπάνε στην πυγμή τους τα χρόνια
Οι Εργάτες, που ανοίγουν στα διάσελα δρόμους
Οι Εργάτες, που λειαίνουν με την πνοή τους ατσάλια
Οι Εργάτες, που υφαίνουν στην αφή τους κοράλλια
Οι Εργάτες, που λιώνουν στις παλάμες τα όρη
Οι Εργάτες, οι Ηράκλειοι Σκαπανείς Αθλοφόροι
Οι Εργάτες, οι Κύκλωπες με τους Δολομίτες
Οι Εργάτες, οι άοκνοι Εξολκείς Ορυχείων
Οι Εργάτες, οι ακάματοι Εκσκαφείς Μεταλλείων
Οι Εργάτες, σπορείς και νομείς και λατόμοι
Οι Εργάτες, των Εύξεινων Πόντων λοστρόμοι
Οι Εργάτες, του Σύμπαντος οι Μορφοδότες
Οι Εργάτες, των Έσχατων Προεστοί και Δεσπότες
Οι Εργάτες, οι Ευήνορες των Εναλίων
Οι Εργάτες, Χαλύβδινοι Άτλαντες των Υδρογείων
Οι Εργάτες, που εμβρυουλκούν το Πρωτεϊκό Υπερπέραν
Οι Εργάτες, που σαλπίζουν της Αμάλθειας το Κέρας.
Οι Πανδαμάτορες και οι Χωροβάτες
Οι Παντοδύναμοι
Δεύτε οι Διαβάτες έρημοι κι ακατανόητοι Ιερολοχίτες
Εκ γενετής μεταναστεύοντες, των δίοδων μεγιστάνες
Πλανόδιοι οργανοπαίχτες, τραυματιοφορείς, Ηνίοχοι των Ζεφύρων
Ζητιάνοι πίσω απ’ τους στρατώνες, ληστές και ψευδομάρτυρες
Μισοφαγωμένοι απ’ τα ποντίκια δίχως πρόσωπο
Παραλυτικοί ανασηκωμένοι με τα δεκανίκια στους αγκώνες
Σακάτηδες χωρίς χέρια κομματιασμένοι από την άϋλη λαιμητόμο
Συνωστισμένοι στην Υπόγεια Πύλη του Λυκόφωτος
Αθέατοι Ναζωραίοι δεχόμενοι ραπίσματα
Κοιτάζοντας το Πεπρωμένο τους Αδιάβατο Ανεκπλήρωτο
Στα βιντεοβοηθήματα του Χημικού Καιρού τους.
Δεύτε οι Διαβάτες με φτερά Αλκυόνας σ’ εποχή λιμού
Σαν κούκλες νεωτερισμών απάνω στα χειρουργικά τραπέζια
Κάτω από ξεραμένους προβολείς που εκσφενδονίζουν λάσπη
Εξόριστοι ερυθρόδερμοι, ένοικοι που χάθηκαν
Άνεμοι πληγωμένοι πάνω σε ντουβάρια λερωμένα
Βαπόρια ακρωτηριασμένα σ’ αγκυροβολεία με πάλλευλους βραχίονες
Ανθρωποφάγοι, αλχημιστές, μαστιγωτές κι εκμαυλιστές
Οιωνοσκόποι με σαντούρια και ούτια παιανίζοντας απτόητοι
Ειδικευμένοι σε μεταμοσχεύσεις μνήμης κι ουρανού
Αναχωρητές με φλογοβόλα μάτια κι ουρλιαχτά αλμπατρός
Δυσδιάκριτοι στο δάσος των πορτρέτων και των προτομών
Που το αποικίζουν τώρα οι μαργαρίτες και τα νέφη των ακρίδων.
Δεύτε οι Διαβάτες εραστές των Αποστάσεων
Με τα κλειδιά των δευτερόλεπτων στοιχειώνοντας τους καταρράκτες
Έφιπποι κι εξωμότες απ΄ τη χώρα των ηλεκτρικών νερών
Ασύνοροι Μινώταυροι στη πλημμυρίδα των παθών
Εφ’ όρου ζωής προφύλακες των υφασμάτων του Ήλιου.
Μετρώντας με ρινίσματα θαυμάτων το εμβαδόν της Παναγίας.
Οι Διαβάτες, οι Μύστες των Λεωφόρων
Οι Διαβάτες, οι Μπουρλοτιέρηδες των Ηπείρων
Οι Διαβάτες, οι Δρόμωνες των Καταιγίδων
Οι Διαβάτες, οι Κένταυροι των Τροχοφόρων
Οι Διαβάτες, οι Κέρβεροι Θυρεοί Ηφαιστείων
Οι Διαβάτες, οι Τλήμονες Ιχνευτές Στρατοκόποι
Οι Διαβάτες, Κουρσάροι της Τετρακτύδας
Οι Διαβάτες, οιστρήλατοι Πήγασοι Αργοναύτες
Οι Διαβάτες, οι Ωρίωνες Θεσπιείς στρατιώτες
Οι Διαβάτες, Λεωνίδες στις διαρκείς Θερμοπύλες
Οι Διαβάτες, Μυρμιδόνες Ανδρούτσοι με τα καρυοφύλλια
Οι Διαβάτες, Κολόμβοι σε Υπερκόσμιες Κολχίδες
Οι Διαβάτες, Μεγάπτεροι Αναβάτες του Χάους
Οι Διαβάτες, οι δρόλαπες ραψωδοί του Υπερίωνα
Οι Διαβάτες, που βιώνουν τους αείζωους χάρτες
Οι Διαβάτες, οι Πίνδοι Αχαιοί της Θυσίας
Οι Διαβάτες, που ανοίγουν απρόσιτους χώρους
Οι Διαβάτες, Ιάσονες Αίολοι στις εκστρατείες
Οι Διαβάτες, λεοντόκαρδοι Διγενείς Στρατηλάτες
Οι Διαβάτες, οι Κάλχαντες ταξιδιώτες των Ζώδιων
Οι Διαβάτες, με τις Φόρμιγγες και τα Φραγγέλια
Οι Διαβάτες, Κορύβαντες Παρνασοί μεθυσμένοι
Οι Διαβάτες, της Κίνησης Οδηγοί Κυβερνήτες
Οι Διαβάτες, που τρέφονται με ηλεκτρικούς σπινθήρες
Οι Δρομογράφοι κι οι Εωσφόροι
Οι Ολβιοδαίμονες.
Δεύτε οι Ποιητές με ηλεκτρισμένα χρωμοσώματα
Έναστροι, ιλιγγιώδεις, οραματικοί με αμφίβια μάτια
Και γενετήσιο οξύ στο βλέμμα των ηλιακών κηλίδων τους
Κατολισθαίνοντας σε κατακόμβες μνήμης, στέπες της καρδιάς
και λείψανα αεροπλάνων
Λούζονται σε ωκεανούς μέσα στους θρύλους των κυμάτων
Μες στις μαγνητικές ακτίνες των συμπαντικών φαινόμενων
Ανθέμια, ρόδακες, θαυματουργές περιελισσόμενες ταινίες
Ιχθυόμορφες γυναίκες, ανεξόρυκτες, εμβολισμένες μες στη
δυναστεία των βράχων
Μέσα από σκέλεθρα και δαίμονες της παραλίας, διαβαίνοντας
Με νεύρα τυλιγμένα στο κουβάρι μες στο οινόπνευμα
Με τοξική επίστρωση μετάλλου στις αρθρώσεις τους
Και τρωκτικά που ροκανίζουν τα αποστειρωμένα οστά τους
Βγάζοντας ήχους πίσσας στα περίτεχνα μαυσωλεία των λουλουδιών τους.
Δεύτε οι Ποιητές τα περιδέραια των φυτών καρφώνοντας στους
θρομβωμένους στίβους
Στα πριονιστήρια τω διωγμών, στις γενοκτονίες των νεφελωμάτων
Στις λιτανείες των αρχαγγέλων του μπετόν
Στον κυκεώνα των σκουπιδότοπων, των αποδεκατισμένων μεραρχιών,
Των τηλεοπτικών ψυχώσεων, των νευρικών κρίσεων,
Των πληρωμένων διαφημίσεων, των διαφυγόντων κερδών,
Στο χάος των μαδημένων σκύλων των καιόμενων τσίρκων,
Των Ιούνιων πολεμιστών, των Ινδιάνων μονομάχων,
Των νάιλον αετοφόρων εντευκτήριων, των θηρίων της νύχτας,
Των μυριόστομων κραυγών, των δυσκίνητων ωρών,
Των δακρύων, των θωπειών,
Στις πλεκτάνες των μεταλλικών κεραιών, των σατανικών εκφωνητών,
Των εδώδιμων πρωινών, των ελίκων, των πλατειών,
Των μεγάρων, των στοιχειών, των στροβίλων, των κορμιών,
Των ραδιενεργών ρωγμών
ΕΑΛΩ Η ΠΟΛΙΣ, η άλωση έγινε
Μες στα αναφιλητά των Οδυρόμενων Παρθένων,
Δεύτε οι Ποιητές στην Παλιγγενεσία.
Οι Ποιητές, Οι Θεοί της Δημιουργίας
Οι Ποιητές, οι Ταξιάρχες της Παντογνωσίας
Οι Ποιητές, οι Πατριάρχες που αναβλύζουν σοφία
Οι Ποιητές, οι Πρυτάνεις που ανατέμνουν τα Θεία
Οι Ποιητές, οι Ιεροφάντες των μυστηρίων
Οι Ποιητές, οι Αρχιερείς των Εγκοσμίων
Οι Ποιητές, οι Μυσταγωγοί Προμηθείς της Φωταύγειας
Οι Ποιητές, οι διάκτορες Μάντεις της Διαύγειας
Οι Ποιητές, που βακχεύουν τον Ήλιο με μιόνια
Οι Ποιητές, που βατεύουν ο Πνεύμα με ποζιτρόνια
Οι Ποιητές, που διασπούν της Ενέργειας τους Νόμους
Οι Ποιητές, που πατούν στης Ενάργειας τους ώμους
Οι Ποιητές, των Γεωσύγκλινων οι χρησμοκρίτες
Οι Ποιητές, οι Παράκλητοι του Άλβεδου Ακρίτες
Οι Ποιητές, οι Αστρονόμοι Συμπαντοδείκτες
Οι Ποιητές, Πυθαγόρες Εσταυρωμένοι
Οι Ποιητές, τροπαιούχοι της Γης αντρειωμένοι
Οι Ποιητές, οι Ιδαλγοί λύσιοι φίλοι της Ύλης
Οι Ποιητές, που διευρύνουν το κύδος των Αιώνων
Οι Ποιητές, Δραγουμάνοι των Μεγάλων Κανόνων
Οι Ποιητές, οι Εφευρέτες των Θεσμών και τω Τρόπων
Οι Ποιητές, οι Οσιουργοί των Πανάγιων Τόπων
Οι Ποιητές, Ιεροκήρυκες στων Τυφώνων τα Έδη
Οι Ποιητές, που κρατούνε του Χρόνου την Πέδη
Οι Παντοσκόποι κι οι Ονειροφόροι
Οι Προφητάνακτες.
Αι Γενεαί Πάσαι
Εκστασιασμέναι
Ως χριστοί Πυθίας
Ωσαννά κραυγάζουν
Στο Μυστικό Δείπνο
Της Ζωηφορίας
Ωσαννά το Σώμα
Ωσαννά το Αίμα
Ωσαννά το Έργο
Ωσαννά ο Λόγος
Ωσαννά το Νόημα
Ωσαννά το Πνεύμα
Ωσαννά ο Μύθος
Ωσαννά το Γράμμα
Ωσαννά ο Νόμος
Ωσαννά ο Πόθος
Ωσαννά το Πάθος
Ωσαννά ο Έρως
Ωσαννά το Θάρρος
Ωσαννά η Ανάγκη
Ωσαννά η Αγάπη
Ωσαννά η Φύση
Ωσαννά η Δράση
Ωσαννά η Ιδέα
Ωσαννά η Πίστη
Ωσαννά η Σκέψη
Ωσαννά η Γνώση
Ωσαννά το Τραύμα
Ωσαννά το Πράγμα
Ωσαννά το Θαύμα
Ωσαννά ο Κόσμος
Το μεγάλο τούτο
Μητατωρίκιο
Ότι εις τον Αιώνα
Το Έλεος Αυτών.
Δόξα ο Πυρφόρος Γίγας ο Φωσηγήτορας
Ο ηωμιγής Νεμέτωρ ο ελπιδοκτήτορας
Δόξα των φύλων πάντων ο μέγας Ιλασμός
Και των αιωρομιγμάτων ο ατλαντικός Τριγμός
Δόξα των μετακόσμιων ο εσθλός Τανταλωτής
Και των νεφελωμάτων ο Αλάστωρ Κυβευτής
Δόξα ο δι’ ου αενάως ασπαίρουν τ’ αστροτάγματα
Δόξα ο εξ ου για πάντα ενουσιώνονται τα μάγματα
Δόξα ο μεθ’ ου της ύλης συμβαίνει η μεταρσίωση
Δόξα ο εν ου των πάντων τελείται η καθοσίωση
Δόξα ο βακχεύοντας με αερόμελι τον Άδη
Δόξα ο σκυλεύοντας με σέλας το σκοτάδι
Δόξα των κοσμικών κυκλώνων η στολίδωση
Δόξα της οντοσφαίρας αιώνων η κροκύδωση.
Δόξα ο μηδέποτε τρωθείς Πυριφλεγέθωνας
Ο αείποτε Υπερίων Πασιάνακτας Φαέθωνας
Δόξα των Βαλκυρίων το κρήδεμνο κι η άλως
Δόξα των Μελαμπύρων η μάργα και το κάλλος
Δόξα των Υπερπέρατων ο θεήλατος τροχός
Δόξα των Εσπερίδων η σπάργωση κι ο οπός
Δόξα σοι ο ιριδοβρύτης Δόξα ο στιλβοτραφής
Και Ζήτω ο ερεβοφόντης ο ιχωρσταγής
Δόξα ο γαλαξιβάμων Δόξα ο θεσπιγενής
Και Ζήτω ο αχτιδοκόμος ο αιγληπαγής
Δόξα σοι ο αιθεροδίφης Δόξα ο οραματουργός
Και Ζήτω ο ουρανομέδων διαστημαγός
Δόξα ο τεναγωρύχος Δόξα ο συμπαντωρός
Και Ζήτω ο αστερηλάτης ο ηλιόδμητος
Δική σου η Εαροσύνη Δική σου η Πλησμονή
Δική σου η Αμφιλύκη Δική σου η Ολκή κι η Ομφή
Χαίρε Νικάτορα.
.