கூண்டில் அடைக்கப்பட்ட மனிதன்

இந்த கூண்டில் அடைக்கப்பட்ட மனிதன் இப்போது ஒரு தரிசனம் காண்கிறார். அதில், சிலுவையில் அறையுண்ட கிறிஸ்துவைக் காண்கிறார். அவரைசுற்றி ஒரு திரளான சாட்சிகள் நின்று அந்த மனிதனை தங்கள் கைகளை சுட்டிக்காட்டி தங்களுக்குள் ஏதோ சம்பாஷித்துக்கொண்டும்இருக்கிறார்கள். அப்போது அந்த மனிதன், "ஐயையோ. இது சிலுவையில் அறையப்பட்ட கிறிஸ்து அல்லவோ? இவரை சிலுவையில் அறைந்த ரோமபோர்சேவகர்களோ குற்றம் சுமத்தும் பரிசேயர்களோ, வேதபாரகர்களோ இங்கே இல்லையே" என்று புலம்புகிறார். அப்போது அங்கேயுள்ள சாட்சிகள்அந்த மனிதனை நோக்கி "நீ இவரை மறுபடியும் சிலுவையில் அறைந்துவிட்டாய்," என்றனர். "ஆம் நான் தான் இவரை சிலுவையில் அறைந்துவிட்டேன். நான் இவரை தொழுது கொண்டு சேவை செய்தேனே.எவ்வளவோ தேவ ஊழியர்கள்என்னை எச்சரித்தும் பாவமானது என்னை மேற்கொண்டுவிட்டு நான் மனம்திரும்ப முடியாமல், என்னை இந்த இரும்பு கூண்டுக்குள் அடைத்து விட்டேனே! இனி நான் மனம்திரும்பாமல் நரகத்தில் அழிந்து போகத்தான் வேண்டும், வேறு வழி இல்லை" என்று அங்கலாய்க்கத் தொடங்கினான்.

"ஆனால் நான் நேசித்த நேசரை நான் கடைசியாக அருகாமையில் சென்று, ஒரு முறையாவது கடைசியாக காணவேண்டும்" என்று அந்த பரிசுத்தவான்களின் கூட்டத்தை நோக்கிச்சொல்கிறான். அப்போது அப்பொல்லியன் அங்கே தோன்றுகிறான். அவன் கோபத்துடன் வந்து மேல்கூறப்பட்ட வசனங்களை சுட்டிக்காண்பித்து "உன்னால் அவரிடம் போக முடியாது. நீஎனக்குத்தான் சொந்தம்," என்று சத்தம்போட்டு அந்த மனிதனை சிலுவையில் அறையுண்ட கிறிஸ்துவின் அருகில் போக விடாமல் தடை செய்கிறான். அவன் அப்படிசத்தம்போடும்போது அந்த இடமே அதிர்கிறது.

"இனி எனக்கு விடுதலை கிடைக்காது! அப்பொல்லியோன் சொல்வது எவ்வளவுஉண்மை!" என்று கதறுகிறான். அந்தசமயத்தில் சிலுவையின் அருகிலிருந்து ஒரு குரல் தொனிக்கின்றது. "என் பிரியமே! என் ரூபவதியே! எழுந்து வா" என்று அந்தகுரல் அழைக்கிறது. அப்போது அந்த மனிதன் "இது என் நேசருடைய சத்தம்!.ஆனால் இந்த அழைப்பு எனக்கு இருக்காது. அந்த கூட்டத்திலுள்ள யாரோ ஒரு பரிசுத்தவனுக்குத்தான் இருக்கும்" என்று எண்ணத்தொடங்குகிறான். தைரியம் வரவழைத்து, "இந்த அழைப்பு எனக்கில்லாவிட்டாலும் பரவாயில்லை. நான் கடைசியாக ஒருமுறை மட்டும் என் நேசரைக் காண விரும்புகிறேன்" என்று அடம்பிடிக்கிறான். "என் பிரியமே! நீ பூரண ரூபவதி; உன்னில் பழுதொன்றுமில்லை" என்று அந்த குரல் மறுபடியும் தொனித்தது. அந்த மனிதன்சிலுவையின் அருகே சென்ற போது, "என் பிரியமே! என் ரூபவதியே! எழுந்து வா.." என்று சிலுவையில் அறையப்பட்ட கிறிஸ்து தன்னை நோக்கி பேசியதை உணர்கிறான்.

அப்போது ஒருபரிசுத்தவான் ரோமர் 7ம் அதிகாரத்தை வாசிக்க கேட்கிறான். "நான் அல்ல, எனக்குள் வாசமாயிருக்கிற பாவமே அப்படிச் செய்கிறது. ....என் மாம்சத்தில், நன்மைவாசமாயிருக்கிறதில்லையென்று நான் அறிந்திருக்கிறேன்...நான் விரும்பாததை நான் செய்தால், நான் அல்ல, எனக்குள்ளே வாசமாயிருக்கிற பாவமே அப்படிச் செய்கிறது..... நிர்ப்பந்தமான மனுஷன் நான்! இந்த மரணசரீரத்தினின்று யார் என்னை விடுதலையாக்குவார்? நம்முடைய கர்த்தராகிய இயேசுகிறிஸ்துமூலமாய் தேவனை ஸ்தோத்திரிக்கிறேன். ஆதலால் நானே என் மனதினாலே தேவனுடைய நியாயப்பிரமாணத்துக்கும், மாம்சத்தினாலேயோ பாவப்பிரமாணத்துக்கும் ஊழியஞ்செய்கிறேன்...."

பின்பு "மேலும், தமது மூலமாய் தேவனிடத்தில் சேருகிறவர்களுக்காக வேண்டுதல்செய்யும்படிக்கு அவர் எப்பொழுதும் உயிரோடிருக்கிறவராகையால் அவர்களை முற்றுமுடிய (uttermost) இரட்சிக்க வல்லவராயுமிருக்கிறார்" என்ற வசனங்களையும் படிக்கக் கேட்கிறான் (எபிரெயர் 7 :25).

"உங்கள் கிரியையையும், நீங்கள் பரிசுத்தவான்களுக்கு ஊழியஞ்செய்ததினாலும் செய்து வருகிறதினாலும் தமது நாமத்திற்காகக் காண்பித்த அன்புள்ள பிரயாசத்தையும்மறந்துவிடுகிறதற்கு தேவன் அநீதியுள்ளவரல்லவே.(எபிரெயர் 6:10)" என்ற வசனங்களும் படிக்கக் கேட்கிறான்.

"தேவனுக்கும் அவருடைய நாமத்தில் அந்த மனிதன் அவருடைய பரிசுத்தவான்களுக்கு காண்பித்த அன்புள்ள பிரயாசத்தையும் தேவன் எப்படி மறந்துவிடுவார்?" என்று எண்ணத்தொடங்குகிறான்.

"ஐயையோ! நான் எப்படி என் நேசரிடம் போவேன்? இந்த இரும்பு கூண்டு தடையாய் இருக்கின்றதே" என்று சொல்லிக்கொண்டே அந்த கூண்டை அவன் தட்ட அது இரண்டாய்பிளந்தது. உடனே அவன் துள்ளிக்குதித்து சிலுவையண்டை ஓடுகிறான்.