Waldemar Bonsels

‘Gisteren ben ik begonnen een vierde keer mijn lievelingsboek te lezen,’ vertelt Mariëtte aan het eind van Alléén geluk!. ‘Waldemar Bonsels, Indienfahrt. En dan bestaat er geen Holland meer!

Over de brede rivier glijden onze cano’s voort. Nacht en duisternis dringt door de dichte stammen-en-slingerplanten van de oeverbossen, zo vervuld van geheimzinnige geluiden; duisternis glijdt omlaag van de zwarte palmen, die buigen, stilte-wuivend; zij sluiert zich over de roeiers, de Hindoe’s met de zwart-glanzende haren, dat zij één worden met hun boot, één met de nachtelijke silhouetten van het Indisch oerwoud.

Waldemar Bonsels was een van Mieps belangrijkste inspiratiebronnen. Hij si zo goed als vergeten, niet in de laatste plaats vanwege zijn antisemitisme en keuze voor het nationaalsocialisme. Ik geloof niet dat Miep zich ooit daarvan bewust is geweest, ook niet in de tijd dat ze van het nationaalsocialisme niets moest hebben. Bonsels was en bleef voor haar de schrijver van vreemde oorden en romantische vergezichten. Veel informatie over hem vind je op de Duitse Wikipediapagina