Fort Erfprins

Een raar toekomstplan

Gisterenavond hebben Nol en Hans en Harold van der Meer en ik een zeer fantastisch klinkend maar toch helemaal niet onuitvoerbaar plan uitgedokterd. We willen met ongeveer 25 jonge gezinnen (niet ouder dan 32 à 33 jaar) op een klein eiland in de stille oceaan dat een groote natuurlijke vruchtbaarheid bezit en waar en niet al te groot aantal inlanders wonen een productie van copra [vruchtvlees van de kokosnoot], visconserven en bananen op touw zetten. Het moet een eiland zijn ongeveer zo groot als de provincie Utrecht en het mag niet aan de dagelijksche scheepvaartroute liggen. Anders zijn wij bij de volgende oorlog weer de sigaar. Wij gaan er heen met een dertigtal tenten waarin wij de eerste maand wonen. In die maanden bouwen wij de eerste eenvoudige huizen. Met snuisterijen verlokken wij de inlanders tot medewerking. Wij nemen enkele dieselaggregaten mee voor stroomopwekking en al het materiaal dat wij nodig hebben. Een zendontvanginstallatie gaat mee en een volledige doktersuitrusting. Nol heeft de leiding; ik ben gemeentesecretaris, burgerlijke stand, zorg voor de cultureele vorming en het middelbare onderwijs. Ik zorg ook voor de kennis der dingen in de wereld en voor de boeken en tijdschriften. Wij nemen minstens 20 uitgesproken vakkrachten mee, die alles kunnen maken wat voor zoo’n kleine, gesloten gemeenschap noodig is. Wij hebben per persoon ongeveer fl. 10.000 noodig die wij moeten zien te lenen over een periode van 10 jaar of wij moeten een groote maatschappij voor dit plan interesseeren, zodat zij een voorschot wil; geven. Ik ontwerp een civiel- en strafrechtelijk statuut voor de gemeenschap die op de oude beproefde deugden van een gezonde Nederlandse gemeenschap zijn gebaseerd.

Het grappigste van deze utopie is wellicht nog dat Henk er nooit meer op terugkomt. Gewoon een plan, één uit vele.