Het meest uitgebreide artikel over Rambonnet en zijn dood werd geschreven door Gerrit Bothof en gepubliceerd in het Deventer Jaarboek van 2013 ('F.L. Rambonnet, een collaborateur in Deventer en zijn vervolging in 1945'). Dit artikel maakt vooral twee dingen duidelijk:
Rambonnet koesterde een wrok tegen de wereld maar zag vermoedelijk niet in dat hij het zogenaamde onrecht dat hem aangedaan was, geheel aan zichzelf te danken had. Hij had tijdens zijn verblijf in Nederlands-Indië als beheerder een greep gedaan in de kas van een cultuuronderneming. Dat kwam hem op ontslag te staan en had indirect ook tot gevolg dat hij uit het leger werd verwijderd. Dat gebeurde op een slecht moment, midden in de crisis. Daarna werd het sappelen.
Rambonnet was zonder zijn 'vriendschap' met Meinoud Rost van Tonningen nooit zo ver gekomen als hij gekomen is, uiteindelijk Waarnemend Thesaurier-Generaal op het Departement van Financiën. Een dergelijke functie is gezien zijn vorming en carrière onbegrijpelijk en dan ook slechts op één manier te verklaren: zijn schijnbaar onvoorwaardelijke trouw aan Rost van Tonningen. Dit op zijn beurt verklaart ook de rivaliteit met Henk die op vele manieren, bijv. het voortdurende conflict tussen Rost en Van Genechten en de strijd SS-NSB, ongeveer voor alles stond waar Rost niet voor stond.
Over Rambonnet zie deze wikipagina
Uit de autobiografie van Henk:
In Deventer werd politiek de eerste viool gespeeld door een heer Rambonnet die met alle macht en middelen waarover hij als SS-man beschikte geprobeerd heeft mij aan zich te onderwerpen. Na veel moeilijkheden en vernederingen is hem dit door zijn goede relatie met Rauter, waarbij het oude vuurtje van de politiek-onbetrouwbare Van der Heijden weer fris werd aangewakkerd, inderdaad gelukt. Gebrek aan lijn en kracht in de hoogste staf van de Landwacht was er de oorzaak van dat ik het tegenover Rambonnet - die notabene extra bevorderd werd om boven mij te kunnen staan - moest afleggen. Van dat moment af is er tussen mij en Rambonnet een zeer onopvallende, doch zeer harde en voor mij erg gevaarlijke strijd gevoerd. Hij drong er systematisch op aan de spoorwegbewaking verder te militariseren en ze uiteindelijk onder zijn commando in het verband van de Waffen-SS te laten opnemen. Ik kon de strekking van dit streven in talloze kleinigheden merken en heb al mijn zelfbeheersing en voorzichtigheid nodig gehad om dit streven in de praktijk te dwarsbomen. Rambonnet wist het zover te krijgen dat de Hauptsturmführer Müller van de SD- Deventer een onderzoek tegen mij instelde en bij mijn ondergeschikten probeerde belastend materiaal tegen mij te verzamelen.
Uit bovenstaand staatje, gepubliceerd in De Landwachter van 9 febr 1945, krijg je enigszins een indruk van de machtsverhoudingen tussen de twee Landwachtafdelingen in Deventer
Het Parool van 27 aug. 1945 en een passage uit een boek over Deventer in de Tweede Wereldoorlog. Het zal duidelijk zijn dat er aan zijn dood een luchtje zit.