Veroordeeld

Na terugkeer van Henk naar Nederland duurde het nog ongeveer acht maanden tot het tot een proces kwam. In die maanden werd alles op alles gezet om dat proces zo gunstig mogelijk te doen verlopen. Dat zoiets mogelijk was, bleek uit alles. Het tij was gekeerd. De publieke opinie was een andere. De tijd van opbouw was begonnen. De oorlog was in toenemende mate voltooid verleden tijd. Zo leek het althans, vaak. 

Niet voor Henk. Niet in de ogen van zijn rechters. Zijn beloftenvolle toekomst, intelligentie en (Nederlands)officierstatus werkten niet in zijn voordeel. Idem dito het feit dat hij 't op een lopen had gezet. Conclusie, bij de rechters althans: de man moest streng gestraft worden. Eis: 20 jaar. Oordeel: 15 jaar. Dat daarvan maar weinig terecht kwam en Henk uiteindelijk slechts (nog) drie jaar gevangen, is overigens een tweede.   

In de eerste maanden na Henks veroordeling, begin mei 1950, zetten Miep en de haren nog alles op alles om het vonnis te keren: beroep, gratie, in theorie waren er nog wel wat mogelijkheden. Met name aan dielaatste mogelijkheid werd veel energie besteed. Maar zoals spoedig bleek, was het allemaal tevergeefs. Op dat moment sloeg bij Miep de wanhoop toe, met alle gevolgen vandien. 

Hierbij begin en eind van het vonnis en wat aanzetten tot gratieverzoek.