Na zijn arrestatie in België, 8 augustus 1949, werd Henk overgedragen aan de marechausse in Roosendaal. Deze maakte een proces verbaal op en stuurde hem door naar de plek waarvan zij dachten dat hij vandaan kwam: de strafgevangenis van Scheveningen. Daar ook wordt Henk spoedig na aankomst uitvoerig verhoord, nu voor de 5de en laatste keer.
Voor een overzicht van de verhoren, zie hier. Over dat laatste verhoor, zie hieronder.
Niet lang hierna, op 28 augustus, begon Henk in de gevangenis van Scheveningen voor de zoveelste keer in zijn leven een dagboek. Ook daarvan staan hieronder een paar fragmenten.
Voor de context van verhoor en dagboek, zie zoals altijd het boek.
Ondertussen verzamelden Miep, advocaat Van Krimpen en anderen materiaal te verdediging. Want dat het binnen afzienbare tijd tot een proces zou komen, was wel duidelijk. Meer hierover elders op deze pagina.
Een interessant onderdeel van die verdediging was het psychiatrisch onderzoek van de Leidse hoogleraar Eugène Carp. Ook daaruit staan hieronder fragmenten.
Al het materiaal op deze pagina betreft de periode aug-sept 1949 - april-mei 1950
Zo begint het meest uitvoerige verhoor van Henk. Het begin ervan is, althans in kopie, moeilijk te lezen maar er staat dat Leendert Johannes Smit, hoofdagent bij de Gemeentepolitie van Den Haag, in navolging van de onderzoeken van een aantal anderen (hun namen worden ook genoemd) 'tegen bovengenoemde verdachte een nader onderzoek [heeft] ingesteld' en daarbij gebruik gemaakt heeft van 55 bewijsstukken. Die bewijsstukken worden vervolgens opgesomd. Volgt een heel wat leesbaarder fragment en begint het verhoor. Daarin doet Henk, vaak aan de hand van de genoemde bewijsstukken, zijn verhaal. Dit onderzoek is temeer van belang omdat het ook het uitgangspunt was van het proces dat ruin een half jaar later, in april 1950, plaatsvond.
Getuige het verhoor stond er op bewijsstuk 2 blijkbaar vermeld dat Henk geldelijke steun verleend zou hebben aan de Germaanse SS. Henk protesteert daar ernstig tegen - terecht. Het onderwerp zou ook nooit meer ter sprake komen.
Indien mogelijk zullen deze vrij onleesbare pagina's ooit (als het CABR open is en ze daarin nog vindbaar zijn, er is uit Henks dossier veel verdwenen) vervangen worden door betere exemplaren.
Het verhoor van Henk beslaat 16 dichtbetikte pagina's. Hierop vertelt Henk voor de zoveelste keer zijn levensverhaal terwijl hij commentaar levert op de geleverde bewijsstukken. In bijna alle gevallen erkent hij de stukken als juist maar voegt eraan toe dat daarmee nog niet alles gezegd is.
Na Henks arrestatie nam ook Van Krimpen zijn taak opnieuw op. Er gingen nu zo mogelijk nog meer brieven op en neer. Maar het maakte allemaal weinig tot niets uit. Hij moest veroordeeld worden en de strafmarge was relatief gering.
Ondertussen was het plan opgekomen Henk psychiatrisch te laten onderzoeken. Zoals in het boek beschreven was Wijffels (hierboven) de eerst aangewezene dat te doen. Hij weigerde. Vervolgens kwam de in zijn tijd bekende psychiater professor Caro in het vizie. Hij verrichte het onderzoek ook inderdaad.
Het rapport van in totaal een kleine 10 pagina's begint met een herhaling van het ondertussen al regelmatig vertelde levensverhaal en komt vervolgens tot een oordeel. Ik (cvdh) moet bekennen dat het me beslist niet onjuist of overdreven voorkomt.
Een paar fragmenten: