Is onvoorstelbaar belangrijk geweest voor het katholieke, fascistoïde wereldje waarin Henk c.s. zich in de jaren '30 bewoog. Henk heeft hem weliswaar nooit gekend, denk ik, maar zijn vriend Bart (Saris) vermoedelijk wel, in ieder geval heeft hij met hem gecorrespondeerd. Van Santes persoon hangt als een schaduw over hun wereld van katholiek radicalisme. Zij waren niet de enigen die de man bewonderden. Dat deden velen. Het was de kerkelijke hiërarchie een doorn in het oog.
Over Van Sante, zie:
L.M.H. Joosten: Katholieken en fascisme
Gods Predikers, zie hieronder
Ruud Bruijns in Dinaso-studentenactie in Nederland
zie ook: Bart Saris en Broeder Christofoor
De zogenaamde ‘Sublieme Deserteurs’ waren overlopers die in het voorjaar van 1918 door de Frontbeweging naar de Duitse linies werden gestuurd om contact op te nemen met het activisme. Van Sante staat als derde van links.
Reeds in 1926 was pater R.K. van Sante O.P. ten tonele verschenen om in Nijmegen samen met student Jules Froger een leefgemeenschap ten behoeve van het ‘ware katholicisme’ opgezet aan de Stikke Hezelstraat in Nijmegen. Tegen het einde van de jaren ’20 werden ook in andere studentensteden, met name in Amsterdam en Utrecht, onder supervisie van Van Sante soortgelijke gemeenschappen opgezet, waarbij de leden een huishouden deelden. In die jaren groeide zijn populariteit door zijn pleidooi voor een integrale Katholieke levenshouding en hij werd onder de Nederlandse Katholieke studenten door velen op handen gedragen, naar later zal blijken.
Jozef Karel Maria van Sante, beter bekend als Raymund van Sante, werd geboren in 1896 als zoon van een Gentse wijnhandelaar. Hij was tijdens de Eerste Wereldoorlog brancardier en betrokken bij de Frontbeweging, die opkwam voor de rechten van de Vlaamse soldaten. In 1917 zou hij deserteren om contact te leggen tussen de Frontbeweging en de Activisten in het door de Duitsers bezette deel van België. In 1919 werd hij door de Geallieerde overwinning gedwongen om uit te wijken naar Nederland, aangezien hem als deserteur in België de doodstraf boven het hoofd hing. Eenmaal in Nederland trad hij in bij de Dominicanen en in 1926 werd hij priester gewijd. Hij slaagde er ook in om theologie en filosofie te gaan doceren aan de kersverse Katholieke Universiteit Nijmegen. Omstreeks 1930 was hij onder de integralistische Katholieke studenten de meest populaire publicist en spreker.