M-proteïne

Screening M-proteïne

Bij verdenking op een paraproteïnemie dient er een eiwitspectrum (elektroforese +/- immunofixatie) en vrije lichte keten ratio te worden bepaald. 

Elektroforese

Verrichting op LAKC

Elektroforose: scheiding van eiwitten op grootte en lading wat zich uit in verschillende pieken. Een afwijkende piek (band) duid op een mogelijke monoklonaal eiwit (M-proteïne). Bij een abnormale band volgt vervolgens een immunofixatie. 

Een monoklonaal IgA of kappa kan te klein zijn en zich verschuilen achter de standaard pieken van een elektroforose, daarom volgt bij hoge verdenking MM altijd een immunofixatie. 

Immunofixatie

Verrichting op immunologie lab

Opnieuw elektroforose gevolgd door immunofixatie (kleuring) met IgG, IgA, IgM, kappa en lambda. Indien er een monoklonaal eiwit is wordt vervolgens bij de elektroforose weer geprobeerd om de piek van het M-proteïne te kwantificeren.

Valkuil: 

Aanvullend diagnostiek bij M-proteïne


Link: how I manage MGUS

De reden voor aanvullend onderzoek is de matige relatie tussen IgA in g/L en de ziekte last in beenmerg of botten;

- Bij een IgA mproteine 10-15g/L is er 20% kans op >10% plasmacellen en 6% kans op skeletlaesies. 

- Bij een IgA mprotein <10g/L, is er 14% kans op >10% plasmacellen en 0% op skeletlaesies.

De reden voor laagdrempelig aanvullend onderzoek is de matige relatie tussen IgA in g/L en de ziekte last in beenmerg of botten; bij een IgA mproteine 10-15g/L is er 20% kans op >10% plasmacellen en 6% kans op skeletlaesies. Bij een IgA mprotein <10g/L, is er 14% kans op >10% plasmacellen en 0% op skeletlaesies. 

Derhalve is bij dit huidige lage IgA ook allereerst followup gerechtvaardigd.

Follow-up M-proteïne

Bij de follow-up van een monoklonaal eiwit kan in principe één maat worden gekozen;