Woumenaere Peter Simoen op Pat Stone Alone 2015

Peter is geboren te Oostende (1956), volgde studies schilderen en grafiek aan het St. Lucas te Gent en Stedelijke Academie van Oostende. Peter Simoen is regent plastische opvoeding en woonachtig in het mooie Blankaartdorp Woumen. Hij is al zijn hele leven geboeid door kunst in al zijn vormen. Hij stond in het onderwijs, had een aantal jaren een café (Het Oog) in Leffinge en werkt nu op het secretariaat van het Atheneum in Diksmuide. Maar altijd komt de grote passie van Peter bovendrijven: kunst! "In mijn werken probeer ik altijd een sfeer te scheppen, een bepaalde gelaatsuitdrukking vast te leggen, een gevoel uit te drukken. In het begin was ik het meest bezig met schilderen, daarna ben ik overgestapt naar tekenen, potloden houtskooltekeningen en grafiek", vertelt Peter. "Bij gelegenheid werk ik ook als illustrator, zo heb ik samengewerkt aan het laatste boek van mijn broer Jan: 'De Nacht van 2 April'. Naast de liefde voor het tekenen en schilderen loopt de grafiek, het etsen, als een leidraad doorheen het artistieke leven van Peter. "Etsen is volledig ambachtelijk, daar komt geen computer aan te pas, enkel de metalen platen, het zuur en de pennen. Het resultaat is ook altijd min of meer een verrassing, het is altijd weer afwachten of een gelaatsuitdrukking goed gevat is op de ets. Je kan het een beetje vergelijken met hoe je vroeger moest wachten tot een foto ontwikkeld was voor je kon zien of het resultaat wel was watje precies wou", legt Peter uit. Zijn inspiratie put hij veelal uit gebouwen, de natuur, de streek en de geschiedenis rondom. "Kunst gaat over het vatten van een emotie, zo teken ik vaak iets' over verval, over iets ouds en over de oorlog. Ik ben nu bezig met een reeks over WO I. Ik hou wel van de ietwat dreigende sfeer, verval, dode bomen, landschappen enz.

Van abstract naar figuratief "Af en toe neem ik deel aan tentoonstellingen en ook om de paar jaar aan Buren bij Kunstenaars.

Patrick Steen is een kunstpersoonlijkheid met een Eigen stijl

Gekend van zijn monumentale beelden "Falling soldier" , "Dansende golven", "visvrouw Jette" , " de Flandrien", "Bébèr", ... gaf deze tentoonstelling een overzicht van zijn kleinere werken, te midden de natuur. Wat meteen is opvalt is het merkwaardige feit dat in vele gevallen de herkiesbaarheid van het oorspronkelijke bestaan van zijn objecten blijft en toch meteen iets anders wordt gelezen. Patrick Steen is duidelijk een ziener in meer dan één betekenis van het woord. Hij moet het echt niet hebben van een complex structuren van stukjes stof en papier van vleugjes nostalgie die naast elkaar werden geplaatst en zo de nostalgie vergroten. Hij haalt iets tevoorschijn wat wij

vrij gemakkelijk herkennen en laat het gewoon iets anders worden door het te reduceren te isoleren, te vergezellen van een aanhangsel of een tegenstelling. In dat soort werk speelt het vormelijke gegeven een voorname rol. We voelen een Aha-erlebnis een besef dat iets banaals iets subtiels wordt wanneer het op een andere manier de aandacht krijgt. Vorm is een eerste contact, maar ook de huid van de dingen speelt een rol. Het pokdalige van het verweerde ijzer de kleur van de roest en de weggeknaagde verticaal van een stuk ijzer zijn hun oorspronkelijke contour kwijtgeraakt. Plots verschijnt een andere dimensie en maakt het element “verrassing'' plaats voor een puur “ruimtelijke sensatie'' wanneer modules verschijnen die genoeg hebben aan hun vorm in samenspraak met een

andere vorm. Vanuit die ervaring bij de toeschouwer groeit het besef dat Patrick Steen lang niet alleen een “assemblagekunstenaar'' maar een volwaardig “ruimtelijk kunstenaar” is. Een beeldhouwer, die modules, vormen creëert of herwaardeert en ze in verband brengt met andere vormen of modules. Zo ontstaan beelden die niet meer concreet naar mens of dier verwijzen, maar die een ritme onderstrepen en daar de gevoeligheid van de materie aan toevoegen. Deze gedurfde sculpturen bezitten een actuele uitstraling. Het lijkt wel alsof de kunstenaar via het manipuleren van brokstukken toegang heeft gekregen tot het onzegbare. Dat onzegbare van “geroeste'' vormen “ontroerende'' beelden die geladen zijn met emoties allerhande.

Aan Pat Stone, winnaar van de uitgeschreven wedstrijd van de provincie, werd de hoofdlocatie aan de IJzertoren in Diksmuide toegekend. De hand symboliseert de vraag om hulp, de vuisten de agressie van de oorlog. Tijdens dit vuurproces onthulde zich een prachtig smeulende, gloeiend hete gesneuvelde soldaat: de “ falling soldier” van Pat Stone.

Info: www.patstone.be - www.patricksteen.be

Amos – Bertrand Buckens presenteert moderne abstracte kunst

Zijn kunst zijn kleurrijke abstracte werken, alleen geschilderd uit gevoel en droombeelden, alsook landschappen in abstract. “Wanneer ik voor mijn schildersezel ga staan, weet ik niet noodzakelijk wat ik precies ga doen. Soms vertrek ik van een concreet idee, maar eens ik aan de slag ben, draait dat weer helemaal anders uit dan ik verwacht had. Andere keren laat ik gewoon de inspiratie opborrelen" zegt Bertrand Buckens. En die inspiratie haalt Bertrand Buckens uit de meest uiteenlopende hoeken: de actualiteit, beklijvende tv-programma' s en herinneringen aan zijn kindertijd. En al kun je in abstracte kunst vaak geen dingen uit de werkelijkheid herkennen, toch hangt aan elk van Bertrands werken een persoonlijk verhaal vast. Ook het geloof speelt een belangrijke rol in zijn oeuvre. Het is dan ook geen toeval dat hij zijn werken ondertekent met een aan de Bijbel ontleend pseudoniem: Amos, naar een profeet uit het Oude Testament. "Hij was een eenvoudige schaapherder die door God werd geroepen om in de grote stad te gaan profeteren, een opdracht waar hij aanvankelijk weinig voor voelde. In zekere zin was hij de verkeerde man op de verkeerde plaats, en zo voel ik me soms ook." zegt Amos.