Thema: Voor het gerecht gedaagd
Inleiding
Zij die denken dat Jezus’ lot in hun handen is, kiezen de gemakkelijkste weg om van Hem af te zijn. Dat ik zal durven zeggen wie Jezus is. Dat ik mij verplaatsen kan in de situatie van de betrokkenen en mijn eigen plaats kan zien.
Dat mijn verbondenheid met Jezus groeit, juist nu het erop aan komt.
Jezus is gevangen genomen, wordt van de Hoge Raad naar Pilatus gestuurd, naar Herodes, terug naar Pilatus. Mensen zoeken naar een aanklacht om Hem te veroordelen.
Mijn verbondenheid met Jezus kan groeien door mijn verbondenheid met mijn medemens, mijn omgeving. Herken ik mij hierin? Leef ik mee met mensen of scherm ik mij af ter zelfbescherming, uit angst? Offer ik in een medemens ook Jezus op?
De muziek klaagt met ons mee.
Muziek: Preisner uit Réquiem for my friend: Offertorium
Tekst en meditatie: Lucas 23, 13-25 (Jezus opnieuw voor Pilatus)
Daarop riep Pilatus de hogepriesters, de leiders en het volk bij elkaar en zei tegen hen: “U hebt deze man bij mij gebracht omdat Hij het volk zou ophitsen. Wel, ik heb de man verhoord in uw bijzijn en voor uw beschuldigingen tegen Hem heb ik geen enkele grond gevonden, en Herodes evenmin, want Hij heeft Hem naar ons teruggestuurd. Kortom, Hij heeft niets gedaan waarop de doodstraf staat. Ik zal Hem daarom laten geselen en dan vrijlaten.”
Eerlijk mijn geweten onderzoeken, tot een besluit komen en dat uitvoeren. Hoe gemakkelijk lijkt dit, maar hoe moeilijk kan het zijn. Heb ik in mijn leven wel eens moeilijke besluiten moeten nemen en dat naar eerlijkheid gedaan?
Maar ze schreeuwden in koor: “Weg met Hem, laat Barabas vrij.” Die was in de gevangenis gezet wegens een oproer in de stad en wegens doodslag. Maar omdat Pilatus Jezus wilde vrijlaten, sprak hij hen opnieuw toe. Maar zij schreeuwden ertegenin: “Aan het kruis met Hem, aan het kruis!” Voor de derde keer zei hij tegen hen: “Wat heeft deze man dan voor kwaad gedaan? Ik heb niets kunnen vinden waarop de doodstraf staat; ik zal Hem dus na geseling vrijlaten.” Maar luidkeels schreeuwend bleven zij eisen dat Hij gekruisigd zou worden. Hun geschreeuw gaf de doorslag.
Hoe moeilijk is het tegen de grote massa in te gaan, standvastig te blijven aan mijn eigen overtuiging. Bevestiging van anderen is zo veilig, ik hoor dan ergens bij, ben niet alleen. Hoe zit dat met mijn staan voor mijn levenswaarden? Sta ik voor mijn geloof in Jezus?
Pilatus besloot hun eis in te willigen. De man die wegens oproer en geweld in de gevangenis was gezet, om wie ze hadden gevraagd, liet hij vrij en Jezus leverde hij over aan hun willekeur.
Soms lijkt het alsof we niet meer tegen de stroom kunnen oproeien. Dat ons de kracht ontbreekt om standvastig te blijven in een wereld die anders lijkt te denken en te doen dan wij zelf zouden willen.
Waar haal ik dan de kracht vandaan om toch staande te blijven? Zou het aanschouwen van Jezus voor Pilatus ons daarbij kunnen helpen?
Afsluiting met Onze Vader